ئیمام ناصر محمد یه‌مانی
24 - ربيع الٲول - 1434 کۆچی
06 - 01 - 2013 زایینی
06:26 بـــــه‌یانی
(بەپێی ساڵنامەی فەرمی مەککە دایکی دێیەکان)

[بۆ بەدواداچوونی بەستەری سەرەکی بەشداری بەیانەکە]
https://albushra-islamia.org/showthread.php?p=81115
ـــــــــــــــــــ


وەڵامی ئیمام مه‌هدی بۆ (أبو المهدي) ئه‌و كه‌سه‌ی هاتووه‌ گاڵته‌ به‌ بانگەوازو كاروباره‌كه‌مان ده‌كات به‌ قسه‌ی بێ مانا
جا وه‌ره‌ تا ئه‌م زانسته‌ت فێربكه‌ین کە به‌نده‌‌كان ده‌ردەهێنێت له‌ به‌ندایه‌تیكردنی به‌نده‌كان بۆ په‌رستن و به‌ندایه‌تیكردنی په‌روه‌ردگاری به‌نده‌كان ..





بەناوی الله ی لەھەموو میھرەبان و بە بەزەییەکان میھرەبانترو بە بەزەییتر، دروودو سڵاو لەسەر سەرجەم نێردراوو پێغەمبەران و هەموو کەس و کارە چاکەکانیان و لەسەر ئەوەش کە شوێنی پێڕەوەکانیان کەوتووە تا ئەو ڕۆژەی اللە لێپرسینەوە لەگەڵ بەندەکانی دەکات لەسەر ئایینەکەیان لە یەکەمیانەوە تا دواهەمینیان باپیرەم محمد نێردراوی اللە دروودو سڵاوی اللە لەسەر خۆی و کەس و کارەکەی جیاوازی ناکەین لە نێوان هیچ یەکێک لە نێردراوەکانی و ئێمەش موسڵمانین بۆی، لەدوای ئەمە..

الله ی پایەبەرز فەرموویەتی: {وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ} صدق الله العظيم [لقمان:6].

وە ئەی پیاو، چیتە قسه‌كان به‌ قسەی بێ سەروبەرو پڕوپوچ و بێ مانا ده‌گۆڕیته‌وه‌ تا خەڵکی پێ گومڕاو سەرقاڵ بکەیت لە لێووردبوونەوەو بیرکردنەوە لە بەیانی حەق و ڕاست و دروستی زیکری کتێب؟ جا وەرە تا ئەم زانستەت فێربکەین کە سود بە ئیسلام و موسڵمانان دەگەیەنێت وە بەندەکانیش دەردەهێنێت لە بەندایەتیکردنی بەندەکان بۆ پەرستن و به‌ندایه‌تیكردنی پەروەردگاری بەندەکان.

وە ئەی پیاو، بەڕاستی اللە ئیمام مەھدی ڕەوانەکردووە لەوکاتەی موسڵمانان سەریان لێشێواوەو گومڕابوون لە ئایینە حەقەکەیان جا شەریک و ھاوەڵیان بۆ اللە بڕیاداوە بەھۆی بیروباوەری شەفاعەتی بەندەکان بۆ بەندەکان لەبەردەستی پەروەردگاری پەرستراودا، جا لەبری اللە ده‌ستیان گرتووه‌ به‌ یارو یاوەرەکانی بەندە نزیکەکانی اللە و پێغەمبەرەکان جا ئاواتی شەفاعەتیان لێدەکەن لەبەردەستی پەروەردگاری ھەموو خەڵکی جیھان، جا بەڕاستی کوفریان کرد بە ئاگادارکەرەوەکەی پەروەردگاریان بۆ لایان لە مەحکەمی قورئانی گەورە لەوەی اللە ی پایەبەرز دەفەرموێت: {وَأَنْذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخافُونَ أَنْ يُحْشَرُوا إِلى رَبِّهِمْ لَيْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِيٌّ وَلا شَفِيعٌ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (51)} صدق الله العظيم [الأنعام].

وە کوفریشیان کرد بەوەی اللە ی پایەبەرز دەفەرموێت: {اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ} صدق الله العظيم [السجدة:4] .

وە کوفریشیان کرد بەوەی اللە ی پایەبەرز دەفەرموێت: {وَاتَّقُواْ يَوْماً لاَّ تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئاً وَلاَ يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلاَ يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلاَ هُمْ يُنصَرُونَ} صدق الله العظيم [البقرة:48].

وە کوفریشیان کرد بەوەی اللە ی پایەبەرز دەفەرموێت: {يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لاَّ بَيْعٌ فِيهِ وَلاَ خُلَّةٌ وَلاَ شَفَاعَةٌ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿254﴾} صدق الله العظيم [البقرة].

وە کوفریشیان کرد بەوەی اللە ی پایەبەرز دەفەرموێت: {لَن تَنفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ} صدق الله العظيم [الممتحنة:3].

وە کوفریان کرد بەوەی اللە ی پایەبەرز دەفەرموێت: { يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَاخْشَوْا يَوْماً لَّا يَجْزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَيْئاً } صدق الله العظيم [لقمان:33].

وە کوفریشیان کرد بەوەی اللە ی پایەبەرز دەفەرموێت: {وَذَرِ‌ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّ‌تْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ وَذَكِّرْ‌ بِهِ أَن تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّـهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِن تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَّا يُؤْخَذْ مِنْهَا} صدق الله العظيم [الأنعام:70].

جا بۆ ئەوانە ڕووندەبێتەوە باوەڕیان نەھێناوە بە اللە مەگەر بە موشریکی و ھاوەڵدانان نەبێت بەهۆی بەندە نزیکەکانی اللە وە جا ڕووندەبێتەوە ئه‌وانه‌ باوک و باپیرانیان گومڕاو سەرلێشێواویان کردوون بە بیروباوەڕە پوچ و بەتاڵەکەیان وە ڕووندەبێتەوە ھیچ پێغەمبەرو نێردراوێک یان یاوەرو خۆشەویست و دۆستێکی گیانی بە گیانیان بوێری ئەوە ناکەن شەفاعەت و تکایان بۆ بکەن لەبەردەستی اللە، جا دەڵێن: {فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ ﴿١٠٠﴾ وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ ﴿١٠١﴾} صدق الله العظيم [الشعراء].

لەوەیە یەکێک لە پرسیارکاران بیەوێت بڵێت: "ئایا اللە بیروباوەڕی شەفاعەتی نەفی کردووە لە ھەموو دروستکراوەکانی لە ئاسمانەکان و زەوی؟ وە ئایا ئەوەی بڕوای بە شەفاعەتی بەندەکان ھەبێت لەبەردەستی پەروەردگاری پەرستراو کەسێکی موشریک و ھاوبەشدانەرە بۆ اللە؟". جا لەپاش ئەمە وەڵامەکە ڕاستەوخۆ بۆ پەروەردگار جێدەھێڵین لە مەحکەمی کتێبدا. اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی: {وَيَقُولُونَ هَٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِنْدَ اللَّهِ ۚ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [يونس].

لەوەیە پرسیارکارێکی تر بیەوێت بڵێت: "وە ئایا ھەڵوێستی بەندە ڕێزلێگیراوەکان چیە ئەو کەسانەی کە خەڵکی بیروباوەڕیان وایە شەفاعەت و تکایان بۆ دەکەن لەبەردەستی پەروەردگارەکەیان، جا دێن بۆ زیارەت و سەردانیکردنی گۆڕەکانیان و داوای شەفاعەتیان لێدەکەن لەبەردەستی اللە لە ڕۆژی قیامەت؟". لەپاش ئەمە وەڵامەکە ڕاستەوخۆ پەروەردگار جێدەھێڵین لە مەحکەمی كتێب، اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی: {إِن تَدْعُوهُمْ لا يَسْمَعُوا دُعَاءَكُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ} صدق الله العظيم [فاطر:14] .

"جا ئایا خاوەنی ئەم جەستانە لە گۆڕەکان مردوون و گوێیان لە دوعاو پاڕانەوەکانی ئەوان نیە لەبەرئەوەی ڕوحەکانیان لەلای پەروەردگارەکەیانە؟". جا لەپاش ئەمە وەڵامەکە بۆ اللە جێدەھێڵین لە مەحکەمی کتێبدا. اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی: {وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَا يَخْلُقُونَ شَيْئاً وَهُمْ يُخْلَقُونَ (20) أَمْوَاتٌ غَيْرُ أَحْيَاءٍ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ (21)} صدق الله العظيم [النحل].

"وە ئایا بەندە ڕێزلێگیراوەکان لە هەموو پێغەمبەران و یاوەرەکانی اللە بوێری ئەوە ناکەن شەفاعەت بۆ بەندەکان بکەن لەبەردەستی پەروەردگاری پەرستراو لەبەرئەوەی دەبینین لە مەحکەمی کتێب ئیبراھیم قسەی کرد دەربارەی سزاکەی گەلی لوط جا داوای ماوەیەکی تری کرد لەدوای ئەوەی پێغەمبەری اللە لوط دوعای لێکردن دروودو سڵاوی لێبێت، وە پێغەمبەری اللە ئیبراھیم -دروودو سڵاوی لێبێت- ویستی بانگەوازیان بکات بۆ ھیدایەت بەڵکو ھیدایەت بدرێن جا قسەی زیاتری کرد دەربارەیان بەوەی اللە سزاکەیان لەسەر دوابخات تا جارێکی تر بانگیان دەکات بۆ ھیدایەت. اللە ی پایەبەرزیش فەرموویەتی: {فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَ‌اهِيمَ الرَّ‌وْعُ وَجَاءَتْهُ الْبُشْرَ‌ىٰ يُجَادِلُنَا فِي قَوْمِ لُوطٍ ﴿٧٤﴾ إِنَّ إِبْرَ‌اهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُّنِيبٌ ﴿٧٥﴾ يَا إِبْرَ‌اهِيمُ أَعْرِ‌ضْ عَنْ هَـٰذَا ۖ إِنَّهُ قَدْ جَاءَ أَمْرُ‌ رَ‌بِّكَ ۖ وَإِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ‌ مَرْ‌دُودٍ ﴿٧٦﴾} صدق الله العظيم [هود].

بەھەمان شێوە پێغەمبەری اللە نوح دروودو سڵاوی لێبێت داوای لە پەروەردگارەکەی کردو دەیویست شەفاعەت بۆ کوڕەکەی بکات لە سزاکەی اللە، جا ئایا وەڵامی اللە چی بوو لەسەر نوح وەکو خۆی لەسەر داوای شەفاعەتەکەی لە سزای اللە بۆ کوڕەکەی؟ وەڵامەکەی بۆ پەروەردگار جێدەھێڵین لە مەحکەمی کتێبدا: {قَالَ يَا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ ۖ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۖ إِنِّي أَعِظُكَ أَنْ تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ ﴿٤٦﴾ قَالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ ۖ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِي وَتَرْحَمْنِي أَكُنْ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٤٧﴾} صدق الله العظيم [هود].

وە بەھەمان شێوە پێغەمبەر محمد دروودو سڵاوی اللە لەسەر خۆی کەس و کارەکەی." وە لە باوەڕداران کە قسەو موجاده‌له‌ ده‌كه‌ن دەربارەی ئەو گەلەی ھیدایەت وەرناگرن و موشریک و ھاوبەشدانەرن بۆ پەروەردگارەکەیان. وەڵامەکە الله ی پایەبەرز فەرموویەتی: {هَا أَنْتُمْ هَؤُلَاءِ جَادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَمَنْ يُجَادِلُ اللَّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَمْ مَنْ يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا (109)} صدق الله العظيم [النساء].

"کەواتە ئەی ناصر محمد ڕاستی شەفاعەتمان فێربکە بە حەق". وەڵامەکەی بەھەمان شێوە ڕاستەوخۆ بۆ پەروەردگار جێدەھێڵین لە مەحکەمی کتێبدا. اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی: {قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٤٤﴾} صدق الله العظيم [الزمر].

به‌ڵام ئەی ناصر محمد یەمانی اللە مەبەستی چیە بە نەفی شەفاعەتی بەندەکان لەبەردەستی پەروەردگاری پەرستراو جا لەپاش ئەمە اللە شەفاعەت تەنھا تایبەت دەکات بەخۆی بەبێ ھیچ شەریک و ھاوەڵێک، جا ئەوەی لەلای شەفاعەت دەکات بریتیە لە اللە ی گەورەتر لە ھەموو شتێک وە لەدوای ئەو ھیچ شتێک نیە وە لەدوای حەقیش ھیچی تر نیە تەنھا گومڕایی نەبێت!". لەپاش ئەمە وەڵامەکە لەلایەن پەروەردگارەوه‌ تەواو دەکەین لە مەحکەمی کتێب. اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی: {{وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ}} صدق الله العظيم [يوسف:64].

جا ئەوەی بیروباوەڕی وابێت اللە بە ڕەحم و میهرەبانترە لە دایکی و باوکی و لە سەرجەم پێغەمبەرو نێردراوەکانی ئەوا بەڕاستی ئەم کەسە شاهێدی بە حەق داوە بەوەی اللە پەروەردگاریەتی {{وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ}}، بە ڕەحم و میهرەبانتر لە دایکی و باوکی و منداڵەکەی و لە ھەموو خەڵکیش، جا ئومێدی تکاو شه‌فاعەتی ڕەحم و میهرەبانی کەسێکی تر ناکات لەجێگای اللە و پشت لە شەفاعەتی ئەم اللە یە ناکات کە لە هەموو میهرەبان و بە بەزەییەکان میهرەبانترو بە بەزەییترە.

لەوەیە یەکێک لە پرسیارکاران بیەوێت بڵێت:" مەبەستت چیە ئەی ناصر محمد لە قسەکەت کە دەڵێیت پشت ناکاتە شەفاعەتی اللە ی لە هەموو میهرەبان و بە بەزەییەکان میهرەبانترو بە بەزەییتر، جا ئایا اللە شەفاعەت دەکات بۆ بەندەکانی بەبێ ھیچ کەسێکی تر؟". لەپاش ئەمە وەڵامەکە بۆ پەروەردگار جێدەھێڵین لە مەحکەمی کتێبدا. اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی: {قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٤٤﴾} صدق الله العظيم [الزمر].

مەبەستی اللە ش ئەوەیە ئەوانەی ئومێد لە پەروەردگارەکەیان دەکەن ڕەحمیان پێبکات جا سزایان نه‌دات و بەڵێنەکەشی حەق و ڕاستەو ھەر خۆی له هه‌موو میهره‌بان و بە بەزەییەکان میهره‌بانترو بە بەزەییترە دواتر ئەمانە ڕەحمەتەکەی اللە لە نەفسی بەرزو بڵندیدا دەبینن تکاو شەفاعەتیان بۆ دەکات لە جێگای توڕەبوون و سزایەکەی لە نەفسیدا؛ بەڵام زۆربەی خەڵکی باوەڕیان بە اللە نەھێناوە مەگەر تەنھا بە موشریکی و ھاوبەشدانان نەبێت بۆی بەھۆی تێگەیشتنە ھەڵەکەیان لە بیروباوەڕی شەفاعەت.

لەوەیە یەکێکی تر لەوانەی لاری و لادان لە بەرامبەر حەق له‌دڵیاندا ھەیە لەوانەی پشت دەکەنە ئایەتە مەحکەمە ڕوون و ئاشکراکان بۆ نەفی شەفاعەت جا تێیھەڵداونەتە دوای پشتیەوه‌و به‌دوای دەرەوەی ئایەتە پێکچوو -موتەشابیھەکان- کەوتووە لەوانەی باسی ھۆکاری ھاتنەجێی شەفاعەت دەکات لە نەفسی اللە جا بیەوێت بڵێت: "لەسەرخۆ لەسەرخۆ ئەی ناصر محمد یەمانی ئایا اللە ی پایەبەرز نەیفەرمووە: {مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ} [البقرة:255].
{يَوْمَئِذٍ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إلاّ مَنْ أذِنَ لَهُ الَّرحْمنُ وَرَضِي لَهُ قَوْلاً} [طه:109].
{وِلا يَمْلِكُ الّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إلاّ مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُون} [الزخرف:86].
{وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّـهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْ‌ضَىٰ ﴿٢٦﴾} [النجم].
صدق الله العظيم".

لەپاش ئەمە وەڵامەکە بۆ پەروەردگار جێدەھێڵین لە مەحکەمی کتێب لەوەی اللە ی پایەبەرز دەفەرموێت: {إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا (31) حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا (32) وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا (33) وَكَأْسًا دِهَاقًا (34) لا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلا كِذَّابًا (35) جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا (36) رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا (37)} صدق الله العظيم [النبأ].

جگە لەوەی بەڕاستی شاندێکی لێدەرھێنراوەو جیاکراونەتەوە لە پارێزکارەکان بۆ قسەکردن لەگەڵ پەروەردگار لەبەرئەوەی دواتر قسەی بەجێ دەكه‌ن وە ھەرگیزیش بوێری ئەوە ناکەن داوای شەفاعەت بکەن بۆ بەندەکان لەبەردەستی پەروەردگاری پەرستراو، بۆیەش ئەم شاندە لە پارێزکارەکانی تر جیاکراونەتەوەو دەرھێنراون ئەوانەی دواتر بەقسەی بەجێ قسەدەکەن و ھەرگیز بوێری ئەوە ناکەن داوای شەفاعەت بکەن بۆ بەندەکان لەبەردەستی پەروەردگاری پەرستراو جا بەڕاستی ئەوانە زانیویانە اللە خۆی لە هەموو میهرەبان و بە بەزەییەکان میهرەبانترو بە بەزەییترە، بە ڕەحم میهرەبانترو بە بەزەییتر لە ھەموو بەندەکانی بۆ بەندەکانی، جا چۆن بوێری ئەوە بکەن داوای شه‌فاعەت بکەن بۆ بەندەکانی اللە لەبەر ڕەحم و بەزەییەکەی خۆیان بۆ ئەوان لەکاتێکدا ئەوان زانیویانە بەڕاستی اللە بە ڕەحم و میهرەبانترو بە بەزەییترە له‌وان بۆ بەندەکانی وە بەڵێنەكەشی حەق و ڕاستەو ھەر خۆی لە هەموو میهرەبان و بە بەزەییەکان میهرەبانترو بە بەزەییترە؟ ھەر لەبەرئەوەش اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی: {يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلائِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمُونَ إِلا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا (38)} صدق الله العظيم [النبأ].

جا ئەو پرسیارەی ئاڕاستە دەکرێت ئەوەیە: ئایا لەبەرچی دەستەیەک لە بەندە لە اللە ترسە پارێزکارەکان دەبینین لەلایەن اللە وە ھیچ مۆڵەتێکی قسەکردنیان پێنادرێت. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز: {إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا (31) حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا (32) وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا (33) وَكَأْسًا دِهَاقًا (34) لا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلا كِذَّابًا (35) جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا (36) رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا (37)} صدق الله العظيم [النبأ].

وه‌ڵامەکەی: ئەوانە ڕازی بوونی اللە یان کە بریتی یە لە گەورەترین نیعمەت کردووە بە وەسیلەو ھۆکار بۆ ھاتنەجێی نیعمەتێکی بچوکتر کە بریتی یه‌ له‌ نیعمەتەکانی بەھەشت وە لەڕاستیدا ئه‌وانه‌ ڕازی بوونە بە نیعمەتەکانی بەھەشتەکەی و ئاسودەو خۆشحاڵیشن پێی، بەڵکو اللە مۆڵەتی ئه‌م شاندە ڕێزلێگیراوانه‌ ده‌دات لە پارێزکارەکان ئەوانه‌ی ئەمەیان ڕەتکردۆتەوە بەرەو نیعمەتەکانی بەھەشت بەڕێ بکرێن لەبەرئەوەی نیعمەتێکی گەورەتریان لە نیعمەتەکانی بەھەشت دەوێت، جا لەپاش ئەمە بە شاندێک (وەفد) بۆ لای الله ی ڕەحمان کۆ دەکرێنەوە، جا داوا لە پەروەردگارەکەیان دەکەن ئەم نیعمەتەیان بۆ بهێنێتەجێ کە گەورەترە لە بەھه‌شتەکەی به‌وه‌ی ڕازی بێت لەبەرئەوەی ئەوان پەیمانیان بە اللە داوە لەوکاتەی لە ژیانی دنیادا بوون بەوەی ڕازی نابن به‌ هه‌رشتێک پێیان بدرێت تا ئەوکاتەی اللە ڕازیدەبێت. اللە ی پایەبەرزیش فەرموویەتی: {يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَنِ وَفْدًا (85) وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَى جَهَنَّمَ وِرْدًا (86) لا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلاَّ مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا (87)} صدق الله العظيم [مريم].

وە ئەوانە خاوەنی نھێنێ ھاتنەجێی شەفاعەتن لە اللە وە جا پەیمانیان بە اللە داوە ڕازی نەبن تا ئەوکاتەی اللە ڕازی دەبێت لەبەرئەوەی ئەوانە دەزانن بەڕاستی اللە خۆی بە ڕەحم و میهربانترە له‌وان بۆ بەندەکانی وە بەڵێنەکەشی حەق و ڕاستەو ھەرخۆی لە هەموو میهرەبان بە بەزەییەکان میهرەبانترو بە بەزەییترە، جا لەپاش ئەمە ڕەحمەتەکەی اللە شەفاعەت دەکات بۆ بەندەکانی لە جێگای توڕەیی و سزایەکەی. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز: {قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٤٤﴾} صدق الله العظيم[الزمر].

وە لێرەدا ئەمە دەبێتە سەرسامیەکی گەورە لەبەرئەوەی ڕازیبوونی اللە لە نەفسی خۆی ھاتۆتەجێ جا ڕەحمەتەکەی لە نەفسی خۆی شەفاعەتی کردووە بۆ بەندەکانی لە جێگای توڕەیی نەفسی و سزایەکەی لەدوای ئەوەی سزاو ئازاری پێچەشتن و بە ئەنجامی کاروکردەوەی خۆیان گەیشتن، جا لێرەدا ئەمە سەرسامیەکی گەورەیە بۆ سزادراوەکان لەو کاتەی بەم گەلە دەڵێن کە اللە خۆشی دەوێن و ئەوانیش ئەویان خۆشدەوێت (قوم يحبهم الله ويحبونه): ئەوە پەروەردگارەکەتان چی فەرموو؟ ئەوانیش وەڵامیان دەدەنەوەو دەڵێن: حەقی فەرموو بەڕاستی ئەو زاتە زۆر پایەبەرزو گەورەیە. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز: {وَلا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلاَّ لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ} صدق الله العظيم [سبأ:23].

كه‌واته‌ نهێنی هاتنه‌جێی شه‌فاعه‌ت لە اللە وە له‌لایه‌ن خۆیه‌وه‌یه‌تی‌ جا ڕه‌حمه‌ته‌كه‌ی لە نەفسیدا شه‌فاعه‌ت ده‌كات بۆ به‌نده‌كانی له‌ جێگای سزایه‌كه‌ی جا ڕازی ده‌بێت تا نیعمه‌تی ڕازی بوونی نه‌فسی له‌سه‌ر به‌نده‌كانی بۆ ئه‌و گه‌له‌ی کە اللە خۆشی ده‌وێن و ئه‌وانیش ئەویان خۆشده‌وێت بهێنێته‌جێ، جا ئەگه‌ر اللە له‌ نه‌فسی خۆیدا ڕازی بێت ئه‌وا شه‌فاعه‌ت دێته‌جێ جا ڕه‌حمه‌ته‌كه‌ی لە نەفسیدا شه‌فاعه‌ت ده‌كات له‌ جێگای توڕه‌یی نه‌فسی و سزایه‌كه‌ی جا ڕازیده‌بێت. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز: {وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّـهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْ‌ضَىٰ ﴿٢٦﴾} صدق الله العظيم [النجم].

جا سه‌یری ئه‌مه‌ بكه‌ن چۆن ئه‌و كه‌سانه‌ی شه‌فاعه‌ت له‌ نه‌فسی په‌روه‌ردگار دەهێننه‌جێ شه‌فاعه‌ت بۆ هیچ یه‌كێک ناكه‌ن به‌ڵكو ته‌نها داوایان له‌ په‌روه‌ردگاره‌كه‌یان هێنانه‌جێی گەورەترین نیعمەتەکەیە.‌ به‌وه‌ی اللە ڕازی بێت له‌ نه‌فسی بڵندو به‌رزیدا، جا ئەگه‌ر ڕازیبوونی نه‌فسی اللە ش هاته‌جێ ئه‌وا شه‌فاعه‌تیش دێته‌جێ له‌ نه‌فسی اللە جا ڕه‌حمه‌ته‌كه‌ی شه‌فاعه‌ت ده‌كات بۆ به‌نده‌كانی له‌ جێگای توڕه‌ییه‌كه‌ی. هه‌ر بۆیەش اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی: {وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّـهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْ‌ضَىٰ ﴿٢٦﴾} صدق الله العظيم [النجم].

ئه‌مانه‌ بریتین له‌و گه‌له‌ی اللە خۆشیده‌وێن و ئه‌وانیش ئەویان خۆشده‌وێت (قوم يحبهم الله ويحبونه) ئه‌وانه‌ی اللە به‌ڵێنی پێدابوون به‌ هاتنیان له‌ مەحكه‌می كتێبه‌كه‌ی قورئانی گه‌وره‌دا، هه‌رچی هۆكاری ڕازینه‌بوونەکەشیانه‌ به‌ نیعمه‌ته‌كانی به‌هه‌شت تا ئەوکاتەی په‌روه‌ردگاره‌كه‌یان ڕازیده‌بێت ئه‌مه‌ له‌به‌ر ئه‌م هۆكاره‌یه‌ چونكه‌ اللە یان به‌ گه‌وره‌تر خۆشتر ده‌وێت له‌ نیعمه‌ته‌كانی به‌هه‌شت و حۆریه‌ چاوگه‌شه‌كان وه‌ گه‌وره‌تر له‌ هه‌موو مه‌له‌كوته‌كه‌ی، هه‌ر بۆیەش ده‌ڵێن: "چۆن ئاسوده‌و خۆشحاڵ بین له‌ نیعمه‌ته‌كانی به‌هه‌شت له‌كاتێكدا خۆشه‌ویسته‌كه‌مان اللە ی لە هەموو میهرەبان و بە بەزەییەکان میهرەبانترو بە بەزەییتر متحسرو خه‌فه‌تباربێت له‌سه‌ر به‌نده‌ گومڕایه‌كانی! په‌نا بە اللە ده‌گرین ڕازی بین به‌هه‌ر شتێک تا ئەوکاتەی نه‌فسه‌ به‌رزو بڵنده‌كه‌ی اللە ڕازی ده‌بێت".

جا پله‌كانی نیعمه‌ته‌كانی به‌هه‌شتی پله‌ به‌ پله‌ نیشان ده‌درێت تا ئه‌و په‌ڕی لوتكه‌ی نیعمه‌ته‌كانی به‌هه‌شت له‌ به‌رزترین پله‌ی نیعمه‌ته‌كانی به‌هه‌شتداو نزیكترین پله‌ لەلای اللە ی خاوه‌نی عه‌رشی گه‌وره‌، جا له‌پاش ئه‌مه‌ شاندە ڕێزلێگیراوه‌كه هه‌ر هه‌مووی ڕه‌ت ده‌كه‌نه‌وه‌ جا ده‌ڵێن: "دوورەو زۆر دوورە ڕازی بین تا ئەوکاتەی اللە ڕازی ده‌بێت! جا نیعمه‌تی ڕازی بوونی نه‌فست بریتی یه‌ له‌ گه‌وره‌ترین نیعمه‌ت هه‌رچه‌نده‌ نیعمه‌تی تریشمان نیشان بده‌یت تا ڕازی بین، وه‌ک به‌ڕاستدانانێک بۆ به‌ڵێنه‌ حه‌ق و ڕاستەکەت:‌ {رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ} [التوبة:100].

جا هەرچەندە تۆش ڕازی بیت لێمان ئەی په‌روه‌ردگارەکەمان ئەوا ئێمه‌ هه‌رگیز لە ناخی خۆمان ڕازی نابین تا ئەوکاتەی تۆ ڕازیده‌بیت به‌وه‌ی چیتر نه‌ متحسر بیت نه‌ خه‌فه‌تبار، جا ئێمه‌ خۆشمانده‌وێیت ئەی اللە به‌ خۆشو‌یستنێكی گه‌وره‌تر له‌ هه‌موو مه‌له‌كوته‌كه‌ت له‌ نیعمه‌ته‌كانی به‌هه‌شت جا چۆن خۆشه‌ویست ئاسوده‌ ده‌بێت له‌كاتێكدا بزانێت خۆشه‌ویسته‌كه‌ی متحسرو به‌ ئه‌سه‌ف و خه‌فه‌تباره‌".

له‌وه‌یه‌ گه‌لێكی تر له‌وانه‌ی باوەڕیان بە اللە نه‌هێناوه‌ مه‌گه‌ر تەنها به‌ موشریكی و هاوبەشدانان نه‌بێت بۆی به‌هۆی پێغه‌مبه‌رو نێردراوه‌كانی بیانه‌وێت مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراو بپچڕێنن جا بڵێن: "جا ئایا تۆ ئه‌م گه‌له‌ت کە اللە خۆشیده‌وێن و ئه‌وانیش ئەویان خۆشده‌وێت (قومٍ يحبّهم الله ويحبونه) ئەم کەسانەی کە اللە به‌ڵێنی هاتنیانی دابوو له‌ مەحكه‌می كتێبه‌كه‌ی كردووە به‌ خاوه‌نی پێگەو پله‌و پایه‌یه‌ک له‌لای پادشای باڵاده‌ست و به‌تواناوه‌ کە پێغه‌مبه‌ران و شه‌هیدان ئاواتیان پێ بخوازن و ئیره‌ییان پێ ببەن؟". له‌پاش ئه‌مە ئیمام مه‌هدی پشت لە وه‌ڵامدانەوەی ئه‌م پرسیاره‌ موحریجه‌ دەکات و وه‌ڵامه‌كه‌ی بۆ خه‌ڵكی ڕاسته‌وخۆ بۆ باپیره‌م محمد نێردراوی اللە ‌دروودو سڵاوی للە لەسەر خۆی و کەس و کارەکەی جێده‌هێڵم و فه‌رموویه‌تی: [يَا أَيُّهَا النَّاسُ اسْمَعُوا وَاعْقِلُوا وَاعْلَمُوا أَنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَجَلَّ عِبَادًا لَيْسُوا بِأَنْبِيَاءَ وَلَا شُهَدَاءَ يَغْبِطُهُمُ النَّبِيُّونَ وَالشُّهَدَاءُ عَلَى مَنَازِلِهِمْ وَقُرْبِهِمْ مِنَ اللَّهِ " فَيَجِيءُ رَجُلٌ مِنَ الْأَعْرَابِ مِنْ قَاصِيَةِ النَّاسِ وَأَلْوَى بِيَدِهِ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ، فَقَالَ : يَا رَسُولَ اللَّهِ ، نَاسٌ مِنَ النَّاسِ لَيْسُوا بِأَنْبِيَاءَ وَلَا شُهَدَاءَ يَغْبِطُهُمُ الْأَنْبِيَاءُ وَالشُّهَدَاءُ عَلَى مَجَالِسِهِمْ وَقُرْبِهِمْ مِنَ اللَّهِ . انْعَتْهُمْ لَنَا جَلِّهِمْ لَنَا يَعْنِي صِفْهُمْ لَنَا شَبِّهْهُمْ لَنَا فَسُرَّ وَجْهُ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِسُؤَالِ الْأَعْرَابِيِّ , فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : " هُمْ نَاسٌ مِنْ أَفْنَاءِ النَّاسِ وَنَوَازِعِ الْقَبَائِلِ لَمْ تَصِلْ بَيْنَهُمْ أَرْحَامٌ مُتَقَارِبَةٌ تَحَابُّوا فِي اللَّهِ وَتَصَافَوْا , يَضَعُ اللَّهُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يَفْزَعُونَ وَهُمْ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ لَا خَوْفَ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ] صدق عليه الصلاة والسلام.

جا زێده‌ڕه‌وی مه‌كه‌ن ده‌رباره‌ی ئه‌مانه‌ ئه‌ی گه‌لی موسڵمانان له‌دوای ده‌ركه‌وتنم، وه‌ سوێند بە اللە ئه‌وان گوناهی زۆریان هه‌یه‌ وه‌ بۆ مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراو ناصر محمد یه‌مانیش به‌هه‌مان شێوه‌ به‌ڵام تۆبه‌كارو پاكه‌كان خۆشه‌ویستانی په‌روه‌ردگاری هه‌موو خەڵکی جیهانن. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز: {إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ} صدق الله العظيم [البقرة:222].

هه‌رچی نهێنی به‌رزی پێگەو پله‌و پایه‌كه‌یانه‌ له‌لای پادشای باڵاده‌ست و به‌تواناو ئیمامه‌كه‌یان مه‌هدی چاوه‌ڕوانكراو؛ ئەوا نهێنی و هه‌موو نهێنی و ده‌ره‌وه‌ی نهێنی و ناوه‌وه‌ی نهێنیه‌كه‌‌ بریتیه‌ له‌وه‌ی چونکە ئه‌مانه‌ ڕازیبوونی اللە یان کردووە بە ئامانج جا له‌لای په‌روه‌ردگاره‌كه‌یان به‌ڵێنیان داوه‌ به‌وه‌ی ڕازی نەبن تا ئەوکاتەی اللە ڕازی ده‌بێت، وه‌ هه‌تا ئه‌گه‌ر ته‌نانه‌ت بێتو هه‌رگیز ئه‌مه‌شیان بۆ نه‌یه‌ته‌جێ هه‌تا ئەگه‌ر له‌به‌رامبه‌ر هاتنەجێی ئەمەدا خۆشیان بكه‌نه‌ قوربانی له‌جێگای به‌نده‌ گومڕاكانی اللە له‌كاتێكیشدا ناشیان ناسن، جا له‌گه‌ڵ ئه‌مه‌شدا له‌ ئاماده‌باشیدان بۆ خۆكردنه‌ قوربانی جا ئەگه‌ر ته‌نانه‌ت خۆشه‌وسیته‌كه‌یان اللە ی لە هەموو میهرەبان و بە بەزەییەکان میهرەبانترو بە بەزەییتر پێیان بڵێت: مادام هه‌ر سورو پێداگرن له‌سه‌ر ئه‌وه‌ی ڕازی نه‌بن تا ئەوکاتەی اللە ڕازیده‌بێت له‌ نه‌فسی خۆی به‌وه‌ی چیتر نه‌ متحسر بێت نه‌ خه‌فه‌تبار كه‌وایە خۆتان بخه‌نه‌ ناو توندرین حه‌وت ده‌رگاكانی دۆزەخەوە ئه‌وه‌ی له‌ هه‌موویان گه‌رمتره‌ کە ده‌رگای چواره‌مه‌ جا بمێننه‌وه‌ تێیدا تا ئەوکاتەی اللە ده‌یه‌وێت وه‌ك فیداو قوربانیه‌ک بۆ به‌نده‌كانم له‌وانه‌ی گومڕابوون له‌ ڕێگای ڕاست، جا له‌پاش ئه‌مه‌ ده‌رتان دەهێنم لێی، جا له‌پاش ئه‌مه‌ اللە ڕازی ده‌بێت له‌ نه‌فسی خۆی له‌سه‌ر به‌نده‌ گومڕاكانی جا ئێوه‌و ئه‌وانیش هەمووتان ده‌خه‌مه‌ ناو ڕه‌حمه‌ته‌كه‌ی خۆمه‌وه‌و ئەوکاتەش په‌روه‌ردگاره‌كه‌تان ڕازی ده‌بێت له‌ نه‌فسی خۆی!

جا ئایا گومان ده‌به‌ن وه‌ڵامی ئه‌م گه‌له‌ی کە اللە خۆشی ده‌وێن و ئه‌وانیش اللە یان خۆشده‌وێت چۆن بێت؟ جا‌ سوێند بە اللە ی گەورە ده‌خۆم ئه‌وه‌ی له‌وان بێت ئه‌وا وه‌ڵامه‌كه‌ی ئاماده‌یه‌ له‌ دڵیدا جا ده‌ڵێت:" سوێند بە اللە ی گه‌وره‌ ده‌خۆم هه‌رگیز وه‌ڵامی قسه‌كه‌ی په‌روه‌ردگاره‌کەم ناده‌مه‌وه‌ ته‌نها به‌ ده‌رپه‌ڕین نه‌بێت بۆ توندترینی ده‌رگاكانی دۆزەخ ئه‌وه‌ی لە هه‌موویان گه‌رمتره‌ وه‌ هه‌رگیزیش بۆ ساتێكیش دوودڵی و ڕارایم له‌مه‌دا نابێت، وه‌ هه‌وڵیش ده‌ده‌م پێشی براكانم بكه‌مه‌وه‌ له‌و گه‌له‌ی کە اللە خۆشی ده‌وێن و ئه‌وانیش ئەویان خۆشده‌وێت، جا له‌پێش ئه‌وان خۆم فڕێده‌ده‌مه‌ توندترینی ده‌رگاكانی دۆزەخەوە ئەگه‌ر ئه‌مه‌ مه‌رجی هاتنه‌جێی ڕازیبوونەکەی اللە بێت له‌ نه‌فسی خۆی جا ڕازی بێت". جا‌ ئه‌‌مه‌ بریتیه‌ له‌ ڕاستی ئه‌م گه‌له‌ی اللە خۆشیده‌وێن و ئه‌وانیش ئەویان خۆشده‌وێت تا به‌ گه‌وره‌یی سوربوون و پێداگریەکەیان له‌سه‌ر هاتنه‌جێی ڕازیبوونی نه‌فسی اللە ی خۆشه‌ویستیان اللە ی لە هەموو میهرەبان و بە بەزەییەکان میهرەبانترو بە بەزەییتر بزانن، جا ئه‌وان ده‌زانن بەوەی له‌ ناخیاندایه‌ و په‌روه‌ردگاره‌كه‌شیان زانایه‌ پێیان جا بە ڕاستی و دروستی وه‌سفه‌كه‌ی ئه‌وانمان زانیوه‌ له‌ مەحكه‌می كتێبدا.

وه‌ سوێند ده‌خۆم به‌ اللە ی پایەرزی گه‌وره‌ هه‌ریه‌كێكیان له‌دڵیاندا وای ده‌بینێت وه‌ک بڵێی ئیمام مه‌هدی به‌ زمانی ئه‌وان قسه‌ ده‌كات له‌به‌رئه‌وه‌ی هه‌ر یه‌كێک له‌م گه‌له‌ بێت کە اللە خۆشی ده‌وێن و ئه‌وانیش ئەویان خۆشده‌وێت ده‌بینێت به‌ڕاستی لە ئاماده‌باشی ته‌واو دایه‌ ئەگه‌ر اللە پێیان بڵێت: مادام ئێوه‌ هه‌رگیز ڕازی نابن تا په‌روه‌ردگاره‌كه‌تان ڕازی ده‌بێت له‌ نه‌فسی خۆی ئه‌وا خۆتان بخه‌نه‌ ناو توندرترینی ده‌رگاكانی دۆزەخەوە ئه‌وه‌ی له‌ هه‌موویان گه‌رمتره‌. جا تەنانەت ئەگه‌ر په‌روه‌ردگاره‌كه‌یان به‌م فه‌رمانه‌ش تاقیان بكاته‌وه‌ ئه‌وا فه‌رمان به‌ ئاگر ده‌كات ساردو سه‌لامه‌ت بێت له‌سه‌ر ئه‌م گه‌له‌ی اللە خۆشی ده‌وێن و ئه‌وانیش ئەویان خۆشده‌وێت، جا ئێمه‌ بۆیه‌‌ ئه‌مەمان پێوتن تا خه‌ڵكی به‌ گه‌وره‌یی سوربوون و پێداگریەکەی ئه‌م گه‌له‌ی کە اللە خۆشی ده‌وێن و ئه‌وانیش ئەویان خۆشده‌وێت بزانن له‌سه‌ر هاتنه‌جێی ئامانجه‌كه‌یان له‌ نه‌فسی په‌روه‌ردگاره‌كه‌یان جا هه‌رگیز ڕازی نابن تا ئەوکاتەی اللە ڕازی ده‌بێت هه‌ر چه‌نده‌ قوربانیش بده‌ن جا هه‌ر په‌روه‌ردگاره‌كه‌یان به‌ نرختره‌ له‌لایان له‌ هه‌موو شتێک زیاترو خۆشه‌ویستر له‌ هه‌موو شتێک وه‌ نزیكتریش له‌ هه‌موو شتێک، جا هه‌رگیز به‌ شتێكی تر نایگۆڕنەوە بۆ هەمیشە.

لەوەیە یەکێک لە پشتیوانە خۆشەویستەکانم بیەوێت بڵێت: "ئەی ئیمامەکەم ئیمام مەھدی بە اللە ی گەورە سوێندت دەدەم ئایا زانیوتە منی (فڵان) لەوانەم". جا لەپاش ئەمە ئیمام مەھدی ناصر محمد یەمانی وەڵامی ئەوو ھەموو پرسیارکارانیش دەداتەوەو دەڵێم: جا با ھەموو یەکێک لە ئێوە سەیری دڵەکەی خۆی بکات ئایا ڕازیە بە موڵک و مەلەکوتی نیعمەتەکانی بەھەشت لەکاتێکدا بشزانێت پەروەردگارەکەی ڕازی نیه‌ لە نەفسی خۆی و متحسرو خەفەتباربێت؟ جا ئەگەر وەڵامەکە ئەمە بوو: دوورەو زۆر دوورە ڕازی بم به‌هه‌ر شتێک تا ئەوکاتەی پەروەردگاره‌ خۆشەویستەکەم ڕازی دەبێت لە نەفسی خۆی بەوەی چیتر نە متحسر بێت نە خەفەتبار، جا چی لە نیعمەتەکانی بەھەشت و حۆریە چاوگەشەکان بکەم لەکاتێکدا پەروەردگارەکەم بە حەسرەت و خەفەتباربێت لەسەر ئەم بەندانەی پەشیمان بوونەتەوە لەسەر ئەم لادان و سەرپێچیانەی کردوویانە لە فەرمانی پەروەردگارەکەیان؟ جا لەپاش ئەمە ھەریەکێکیان لە نەفسی خۆیدا دەڵێت: پەنا بە اللە دەگرم لەسەر ئەوەی دڵم ڕازی بێت بە نیعمەتەکانی بەھەشت و حۆریە چاوگەشەکان تا ئەوکاتەی پەروەردگارە خۆشەویستەکەم ڕازیدەبێت بەوەی چیتر نە بە حەسرەت بێت نە خەفەتبار. ئەوانە ڕازی بوونی اللە یان کردووە بە ئامانج نەک بە وەسیلەو ھۆکار تا اللە پێی بیانخاتە ناو بەھەشتەکەیەوە، جا چۆن ڕازیبوونی گەورەترین نیعمەتەکە دەکەن بە وەسیلە و ھۆکار تا نیعمەتێکی بچوکتر له‌ نیعمه‌تی ڕازیبوونی نه‌فسی اللە ی پێ بەدەست بهێنن!

لەوەیە (أبو المهدئ) ـی سوکایەتیکار بیەوێت بڵێت: "ئەی ناصر محمد، ئایا وادەزانیت ڕازیبوونی اللە لەسه‌ر بەندەکانی بریتیە لە نیعمەتێکی گەورەتر لە نیعمەتی بەھەشتەکەی؟ دەی بەڵگەتان بهێنن ئەگەر ڕاستدەکەن؟". جا لەپاش ئەمە وەڵامەکە ڕاستەخۆ بۆ پەروەردگار جێدەھێڵین لە مەحکەمی کتێبەکەی اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی: {{{وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوَانٌ مِنْ اللَّهِ أَكْبَرُ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (72)}}} صدق الله العظيم [التوبة].

لەوەیە (أبو المهدي) ـی گاڵتەپێکارو زۆرێکیش لە پرسیارکاران بیانەوێت بڵێن: "ئەی ناصر محمد، ئایا اللە متحسرو خەفەتبار دەبێت لەسەر بەندە گومڕایە پەشیمانەکانی ئەوانەی حەسرەتی پەشیمانی دەکێشن لەسەر ئەم لادان و سەرپێچیانەی دەیانکرد لە فەرمانی پەروەردگارەکەیان؟" لەپاش ئەمە پێتان دەڵێین ووردببنەوە لەم بەیانە حەقەی ئیمام مەھدی بە بەڵگەی ئاشکراوە لەسەر سەلماندنی ئاسودەیی و خۆشحاڵیەکەی اللە بە تۆبەو گەڕانەوەی بەندەکانی. وە بۆ سەلماندنی خه‌فەتباریەکەی اللە لەسەر بەندەکانی، وە لەسەر ئەسەفی اللە لەسەر بەندەکانی، جا بەڕاستی ئەم بەیانە وەڵامێک بوو بۆ بەڕێز شێخ العتیبي ڕێزدار کە بەم شێوەیە بوو:

اقتباس المشاركة :
ئەم بەشداریە لەلایەن العتيبي یەوە نوسراوە:
ئایا ئەمە وەڵامی ئیمام ناصر محمد یەمانی یە لەسه‌ر پرسیارەکەم
ئەگەر ئەمە وەڵامی ئیمام ناصرە ئەوا پێم بڵێن تا قسەو تێگه‌یشتنه‌كانی خۆم زیادبکەم لەسەر وەڵامەکەی ئیمام
انتهى الاقتباس
وەڵامی ئیمام بۆ بەڕێز شێخ عتیبی ..

بەناوی الله ی لەھەموو میھرەبان و بە بەزەییەکان میھرەبانترو بە بەزەییتر، درودو سڵاو لەسەر سەرجەم نێردراوو پێغەمبەران و کەس و کارە چاک و پاکەکانیان و ئەوەشی بە چاکە شوێنیان کەوتوون تا ئەم ڕۆژەی اللە لێپرسینەوە لەگەڵ بەندەکانی دەکات لەسەر ئایینەکەیان، لەدوای ئەمە..

ئەی عتیبی ئێستا بەم وەڵامە لەلایەن پەروەردگارەوە لەسەرت تەواوی دەکەین لە مەحکەمی کتێبدا، جا ئەمە ھۆکاری سیفەتی گەورەیی ڕەحم و بەزەییەکەیەتی کە بە حەسرەت دەبێت لەسەر بەندەکانی لەوکاتەی ئەوان حەسرەتی پەشیمانی دێت لە ناخیان لەسەر ئەم لادان و سەرپێچیانەی دەیانکرد لە فه‌رمانی پەروەردگارەکەیان. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز: {وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّ‌بِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُ‌ونَ ﴿٥٥﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَ‌تَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّ‌طتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِ‌ينَ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الزمر].

بەلام ئەم حەسرەتی پەشیمانیه‌کە لەدوای ئەوە هات کە سزایان بەسەردا هات بەو مانایەی لەدوای ئەوەی اللە لەناوی بردن بە سزایەک لەلایەن خۆیەوە، بەڵام ئەو کاتەی اللە بە حەسرەتی پەشیمانی ئەوانی زانی لەسەر ئەم لادان و سەرپێچیانەی دەیانکرد لە فەرمانی پەروەردگارەکەیان لەپاش ئەمە تەحەسورو خەفەتباریەکەی اللە دێت لە نەفسەکەی لەسەریان ھەرچەندە ئەوان پێغەمبەرەکەیان بەدرۆ زانیوەو بێباوەڕیش بوون لە پێشتردا تا ئەوکاتەی کارەساتە سامناکەکە گرتنی جا لەدوای لەناوچونەکەیان پەشیمان بوونەوە لەسەر ئەم لادان و سەرپێچیانەی دەیانکرد لە فەرمانی پەروەردگارەکەیان جا لەپاش ئەمە حەسرەتی خەفەتباری دێت لە نەفسی اللە بۆ سەریان لەدوای کارەساتەکە. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز: {وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ ﴿٢٨﴾ إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ يَا حَسْرَ‌ةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَ‌وْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُ‌ونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْ‌جِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُ‌ونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].

ئه‌مه‌ش لەبەرئەوەی اللە خەفەتبار دەبێت لەسەر ئەم بەندانەی ستەم لەخۆیان دەکەن. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز: {فَلَمَّا آسَفُونَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ} صدق الله العظيم [الزخرف:55].

جا ئایا ئەسەف چی یە؟ وەڵامەکە مەبەستی پێی خەفەتباریە. جا ئایا اللە ی پایەبەرز نەیفەرمووە: {{وَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَا أَسَفَى عَلَى يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ}} صدق الله العظيم [يوسف:84].

جا لەمەدا فەتوای مەبەستەکە لە ئەسەف دەردەھێنین کە بریتیە لە خەفەتباری جا اللە خەفەتبار دەبێت لەسەر بەندەکانی ئەگەر ھاتوو ھیدایەت نەدرێن جا پێغەمبەرەکان و شوێنکەوتوانیان دوعایان لێدەکەن جا اللە ش دوعای پێغەمبەرەکەی و ئەوانەشی شوێنی کەوتوون وەڵام دەداتەوە جا حوکم و بڕیار دەدات لە نێوانیان بە سزایەک لەلایەن خۆیەوە جا اللە پشتھەڵکەره‌کان لەناو دەبات، تا ئەوکاتەی اللە بە گەورەیی حەسرەتی پەشیمانیەکەیان دەزانێت کە لە ناخیاندا ڕوودەدات لەسەر ئەم لادان و سەرپێچیانەی دەیانکرد لە فەرمانی پەروەردگارەکەیان جا لەپاش ئەمە اللە بە حەسرەت دەبێت لەسەریان ھەرخۆشی لە هەموو میهرەبان و بە بەزەییەکان میهرەبانترو بە بەزەییترە، بەڵام ئەوان بێ ئومێدبوونە لە ڕەحمەتی پەروەردگارەکەیان. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز: {وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ ﴿٢٨﴾ إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ يَا حَسْرَ‌ةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَ‌وْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُ‌ونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْ‌جِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُ‌ونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].

جا دەبینیت اللە دەربارەی نەفسی خۆی قسە دەکات: {يَا حَسْرَ‌ةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَ‌وْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُ‌ونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْ‌جِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُ‌ونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم.

ئایا ئه‌م ئایه‌ته‌ مەحكه‌م نیه‌ کە فەتوای ئەمە دەدات اللە لە هەموو میهرەبان و بە بەزەییەکان میهرەبانترو بە بەزەییترە، وه‌ ئه‌و خه‌فه‌تبار ده‌بێت له‌سه‌ر ئەم به‌ندانەی سته‌م له‌ خۆیان دەکەن، وه‌ ئاسوده‌و خۆشحاڵیش ده‌بێت به‌ تۆبه‌و گه‌ڕانه‌وه‌ی به‌نده‌كانی هه‌روه‌ک اللە له‌ ڕێگه‌ی نێردراوەکەی فه‌توای بۆ داون له‌ به‌یانی سوننه‌تی نه‌به‌وی به‌ فه‌رمووده‌یه‌كی حه‌ق به‌وه‌ی به‌ڕاستی اللە خۆشحاڵ ده‌بێت به‌ تۆبه‌و گه‌ڕانه‌وه‌ی به‌نده‌كه‌ی به‌ خۆشحاڵیەکی گه‌وره‌ بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فه‌رمووده‌ حه‌ق و ڕاست و دروستەی محمد نێردراوی اللە - دروودو سڵاوی اللە لەسەر خۆی و کەس و کارەکەی - کە فه‌رموویه‌تی: [لله أشد فرحاً بتوبة عبده حين يتوب إليه من أحدكم كان على راحلته بأرض فلاة، فانفلتت منه، وعليها طعامه وشرابه فأيس منها فأتى شجرة فاضطجع في ظلها – قد أيس من راحلته – فبينا هو كذلك إذا هو بها قائمة عنده فأخذ بخطامها ثم قال من شدة الفرح اللهم أنت عبدي وأنا ربك – أخطأ من شدة الفرح-].

جا‌ محمد نێردراوی اللە -دروودو سڵاوی اللە لەسەر خۆی و کەس و کارەکەی- ده‌رباره‌ی گه‌وره‌یی خۆشحاڵی نه‌فسی اللە فه‌توا ده‌دات به‌ تۆبه‌و گه‌ڕانه‌وه‌ی به‌نده‌كانی بۆ لای وه‌ به‌وه‌ی خۆشحاڵیەکەی اللە گه‌وره‌تره‌ له‌ خۆشحاڵی خاوه‌نی بارێک کاتێک باره‌كه‌ی لێ ون ده‌بێت‌، جا ده‌چێت پاڵ ده‌كه‌وێت له‌ ژێر سێبه‌ری دره‌ختێک تا بخه‌وێت تا ده‌مرێت یان چاوه‌ڕێی فه‌رمانەکەی اللە ده‌كات ده‌رباره‌ی جا له‌پاش ئه‌مه‌ هه‌ڵده‌ستێته‌وه‌و ده‌بینێت باره‌كه‌ له‌به‌رده‌ستیەتی جا له‌به‌ر توندی و گه‌وره‌یی خۆشحاڵیەکەی ده‌ڵێت ئه‌ی اللە تۆ به‌نده‌ی منی و منیش په‌روه‌ردگاری تۆم! هه‌ڵه‌ ده‌كات له‌به‌ر توندی و گه‌وره‌یی خۆشحاڵیەکەی له‌به‌رئه‌وه‌ی ئه‌و ده‌یویست بڵێت ئه‌ی اللە تۆ په‌روه‌ردگاری منی و منیش به‌نده‌ی تۆم.

به‌هه‌ر حاڵ به‌ڕاستی محمد نێردراوی اللە فه‌توای بۆ داون - دروودو سڵاوی اللە لەسەر خۆی و کەس و کارەکەی - ده‌رباره‌ی مەودای گه‌وره‌یی خۆشحاڵیەکەی اللە به‌ تۆبه‌و گه‌ڕانه‌وه‌ی به‌نده‌كه‌ی بۆ لای کە له‌م كاته‌دا خۆشحاڵیەکەی گه‌وره‌تره‌ له‌ خۆشحاڵی خاوه‌نی ئەم باره‌ی هه‌ڵه‌ ده‌كات له‌ به‌ر توندی و گه‌وره‌یی خۆشحاڵیەکەی، وه‌ به‌هه‌مان شێوه‌ ئیمام مه‌هدی فه‌توای بۆ داون ده‌رباره‌ی مەودای گه‌وره‌یی خه‌فه‌تباریەکەی اللە و ته‌حه‌سورو ئه‌سه‌فه‌كه‌ی له‌سه‌ر پشتهه‌ڵكه‌ران له‌ بەرامبەر بانگه‌وازی پێغه‌مبه‌رو نێردراوه‌كانی پەروەردگارەکەیان . وه‌ اللە ش ده‌كه‌م به‌شاهێدد به‌وه‌ی حه‌سره‌تی خه‌فه‌تباری له‌ نه‌فسی اللە ڕوونادات له‌سه‌ریان ته‌نها ئه‌م كاته‌ نه‌بێت کە حه‌سره‌تی په‌شیمانی له‌ نه‌فسی ئه‌وان ڕووده‌دات له‌سه‌ر ئه‌م لادان و سه‌رپێچیانه‌ی ده‌یانكرد له‌ فه‌رمانی په‌روه‌ردگاره‌كه‌یان، وه‌ پێشتریش فه‌توامان به‌ حه‌ق بۆ دان به‌وه‌ی به‌ڕاستی حه‌سره‌تی په‌شیمانی له‌ نه‌فسی ئه‌واندا ڕوونادات ته‌نها له‌دوای ئه‌وه‌ی سزاو كاره‌ساتیان بۆ دێت، بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّ‌بِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُ‌ونَ ﴿٥٥﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَ‌تَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّ‌طتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِ‌ينَ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الزمر].

جا لەپاش ئەمە ڕاستەخۆ حەسرەتی خەفەتباری لە نەفسی اللە وە دێت بۆ سەریان لەدوای ئەوەی زانی ئەوان پەشیمانن لەسەر ئەم لادان و سەرپێچیانەی دەیانکرد لە فەرمانی پەروەدگارەکەیان جا له‌پاش ئەمە حەسرەتی خەفەتباری اللە دێت لەسەریان. بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز: {وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ ﴿٢٨﴾ إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ يَا حَسْرَ‌ةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَ‌وْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُ‌ونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْ‌جِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُ‌ونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].

ئەمەش بەڵگەی ئێمەیە لەسەرتۆ ئەی عتیبی، جا مەبە بە ھاوەڵانی ئەحمد حەسەن یەمانی بەڵکو لە سوپاسگوزاران بە جا ئەو بانگی تاقم و دەستەکەی و خەڵکی دەکات تا ببن بە موشریک و ھاوبەشدانەری زێدەڕەو دەربارەی پێغەمبەران و ئالی بەیتەکانیان تا خەڵکی داوایان لێبکەن لەبری اللە، وە ئەمەش وەڵامەکەی ئێمەیە لەسەرت بە دەسەڵاتی زانستی سەلمێندراوی ڕوون و ئاشکرا ئەی بەڕێز شێخ عتیبی یان تۆ نکۆڵی لەمە دەکەیت اللە لە هەموو میهرەبان و بە بەزەییەکان میهرەبانترو بە بەزەییتر بێت؟ بەو مانایەی ئەو بەڕەحم و میهرەبانترە بۆ بەندەکانی لە دایکەکانیشیان؛ بەڵام بەندە ستەمکارەکانی لە نەفسی خۆیان بێ ئومێدبوونەو بەرگی بێئومێدیان پۆشیوە لەوەی اللە ڕەحمیان پێبکات لەبەرئه‌وەی پەروەردگارەکەیان نەناسیوە بەم شێوەیەی شایەنیەتی بیناسن وە قەدرو ڕێزیشیان نەگرتووە بەم شێوەیەی شایەنیەتی ھەر بۆیەش لە ڕەحمەت و میهرەبانیەکەی بێئومێد بوونە، ئێمەش هەر هی اللە ین و هەر بۆ لای ئەویش دەگەڕێینەوە.

وە دروودو سڵاو لەسەر نێردراوو پێغەمبەرەکان، سوپاس و ستایشیش بۆ اللە ی پەروەردگاری هەموو خەڵکی جیهان.
سەرسەخترین دوژمنی شەیتانە جن و مرۆڤەکان و لە ھەموو ڕەگەزێکیش؛ ئیمام مەھدی ناصر محمد یەمانی.
ــــــــــــــــــــ

اقتباس المشاركة 81115 من موضوع ردّ الإمام المهديّ إلى (أبو المهدي) الذي جاء يلهِنا عن أمرنا بلهو الحديث، فتعال لنعلِّمك علماً تُخرج به العباد من عبادة العباد إلى عبادة ربّ العباد ..

[ لمتابعة رابط المشاركــة الأصلية للبيــان ]
https://albushra-islamia.org/showthread.php?p=81102

الإمام ناصر محمد اليماني
24 - صفر - 1434 هـ
06 - 01 - 2013 مـ
06:26 صــــباحاً
( بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
ـــــــــــــــــــ



ردّ الإمام المهديّ إلى (أبو المهدي) الذي جاء يلهِنا عن أمرنا بلهو الحديث،
فتعال لنعلِّمك علماً تُخرج به العباد من عبادة العباد إلى عبادة ربّ العباد ..








بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة الأنبياء والمرسلين وآلهم الطيبين أجمعين وعلى من تبع نهجهم إلى يوم الدين من أوّلهم إلى خاتمهم جدّي محمد رسول الله صلّى الله عليه وآلهم وأسلّم تسليماً لا نفرّق بين أحدٍ من رسله ونحن له مسلمون، أمّا بعد..

قال الله تعالى: {وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّـهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًا ۚ أُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ ﴿٦﴾} صدق الله العظيم [لقمان].

ويا رجل، مالك تستبدل لهو الحديث لتُلهي النّاس به عن التدبّر والتفكّر في البيان الحقّ للذكر؟ فتعال لنعلمك العلم الذي تنفع به الإسلام والمسلمين وتُخرج به العباد من عبادة العباد إلى عبادة ربّ العباد.

ويا رجل، إنما يبعث الله الإمام المهديّ حين يضلُّ المسلمون عن دينهم الحقّ فيشركون بالله بسبب عقيدة الشفاعة للعبيد بين يديّ الربّ المعبود، فيتخذون من دون الله أولياء من عباده الأنبياء والمقرّبين فيرجون شفاعتهم بين يديّ الله ربّ العالمين، وقد كفروا بالإنذار إليهم من ربّهم في محكم القرآن العظيم في قول الله تعالى: {وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ ۙ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿٥١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].

وكفروا بقول الله تعالى: {اللَّـهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ مَا لَكُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ ۚ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ ﴿٤﴾} صدق الله العظيم [السجدة].

وكفروا بقول الله تعالى: {وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ﴿٤٨﴾} صدق الله العظيم [البقرة].

وكفروا بقول الله تعالى: {يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ ۗ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٢٥٤﴾} صدق الله العظيم [البقرة].

وكفروا بقول الله تعالى: {لَن تَنفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ ۚ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ ۚ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿٣﴾} صدق الله العظيم [الممتحنة].

وكفروا بقول الله تعالى: {يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَاخْشَوْا يَوْمًا لَّا يَجْزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَيْئًا} صدق الله العظيم [لقمان:33].

وكفروا بقول الله تعالى: {وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ وَذَكِّرْ بِهِ أَن تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّـهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِن تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَّا يُؤْخَذْ مِنْهَا} صدق الله العظيم [الأنعام:70].

فتبيّنَ للذين لا يؤمنون بالله إلّا وهم به مشركون عبادَه المقرّبين تبيّن لهم أنّ آباءهم أضلّوهم بعقائدهم الباطلة وأنه لا يجرؤ أن يشفع لهم نبيٌّ أو وليٌّ حميمٌ بين يديّ الله، فقالوا: {فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ ﴿١٠٠﴾ وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ ﴿١٠١﴾} صدق الله العظيم [الشعراء].

وربّما يودّ أحد السائلين أن يقول: "وهل عقيدة الشفاعة نفاها الله عن خلقه أجمعين في السّماوات والأرض؟ وهل من يعتقد بشفاعة العبيد بين يديّ الربّ المعبود هو مشركٌ بالله؟". ومن ثمّ نترك الجواب من الربّ مباشرةً من محكم الكتاب. قال الله تعالى: {وَيَقُولُونَ هَـٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللَّـهِ ۚ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّـهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ} صدق الله العظيم [يونس:18].

وربّما يودّ سائلٌ آخر أن يقول: "وما موقف عباد الله المكرمين ممن كان يعتقد النّاسُ بشفاعتهم لهم بين يديّ ربّهم، فيأتون لزيارة قبورهم ويسألونهم الشفاعة بين يديّ الله يوم القيامة؟". ومن ثمّ نترك الجواب مباشرةً من الربّ من محكم الكتاب. قال الله تعالى: {إِن تَدْعُوهُمْ لَا يَسْمَعُوا دُعَاءَكُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ} صدق الله العظيم [فاطر:14].

"فهل أصحاب تلك الأجساد في القبور هم أمواتٌ ولا يسمعون دعاءهم لكون أرواحهم عند ربّهم؟". ومن ثمّ نترك الجواب من الربّ من محكم الكتاب. قال الله تعالى: {وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ لَا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ ﴿٢٠﴾ أَمْوَاتٌ غَيْرُ أَحْيَاءٍ ۖ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ ﴿٢١﴾} صدق الله العظيم [النحل].

"وهل عباد الله المكرمين من الأنبياء والأولياء جميعُهم لا يجرؤون على الشفاعة للعبيد بين يديّ الربّ المعبود كوننا نجد في محكم الكتاب بأنّ إبراهيم جادل في عذاب قوم لوط فطلب مهلةً بعد أن دعا عليهم نبيّ الله لوط عليه الصلاة والسلام، وأراد نبيّ الله إبراهيم - عليه الصلاة والسلام - أن يدعوهم إلى الهدى علّهم يهتدون فجادل فيهم أن يُؤخّر عذابهم حتى يدعوهم إلى الهدى مرةً أخرى. وقال الله تعالى: {فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ الرَّوْعُ وَجَاءَتْهُ الْبُشْرَىٰ يُجَادِلُنَا فِي قَوْمِ لُوطٍ ﴿٧٤﴾ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُّنِيبٌ ﴿٧٥﴾ يَا إِبْرَاهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَـٰذَا ۖ إِنَّهُ قَدْ جَاءَ أَمْرُ رَبِّكَ ۖ وَإِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ ﴿٧٦﴾} صدق الله العظيم [هود].

وكذلك نبيّ الله نوح عليه الصلاة والسلام دعا ربَّه وأراد الشفاعة لابنه من عذاب الله، فما هو ردّ الله على نوح بالضّبط على سؤاله الشفاعة من عذاب الله لولده؟ والجواب نتركه من الربّ في محكم الكتاب: {قَالَ يَا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ ۖ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ ۖ فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۖ إِنِّي أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ ﴿٤٦﴾ قَالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ ۖ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِي وَتَرْحَمْنِي أَكُن مِّنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٤٧﴾} صدق الله العظيم [هود].

وكذلك النّبي محمد صلّى الله عليه وآله وسلّم." ومن المؤمنين يجادلون في شأن قومٍ لا يهتدون وبربّهم مشركون. والجواب قال الله تعالى: {هَا أَنتُمْ هَـٰؤُلَاءِ جَادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَمَن يُجَادِلُ اللَّـهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَم مَّن يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا ﴿١٠٩﴾} صدق الله العظيم [النساء].

"إذاً يا ناصر محمد علّمنا حقيقة الشفاعة بالحقّ." والجواب كذلك نتركه من الربّ مباشرةً من محكم الكتاب. قال الله تعالى: {قُل لِّلَّـهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا ۖ لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٤٤﴾} صدق الله العظيم [الزمر].

"ولكن يا ناصر محمد اليماني ما الذي يقصده الله بنفي الشفاعة للعبيد بين يديّ الربّ المعبود ومن ثمّ يتفرّد الله بالشفاعة له وحده لا شريك له، فعند من يشفع وهو الله أكبر من كل شيء وما بعده شيء وما بعد الحقّ إلّا الضلال!". ومن ثمّ نكتفي بالجواب من الربّ في محكم الكتاب. قال الله تعالى: {{وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ}} صدق الله العظيم [يوسف:64]، فمن يعتقد أنّ الله هو أرحم به من أمّه وأبيه ومن كافة أنبيائه ورسله فقد شهد بالحقّ أنّ الله ربّه {{وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ}}، أرحم به من أمّه وأبيه ومن ولده ومن النّاس أجمعين، فلا يرجو شفاعةً من هم دونه في الرحمة ويذر شفاعة أرحم الراحمين.

ولربّما يودّ أحد السائلين أن يقول: "وما تقصد يا ناصر محمد بقولك ويذر شفاعة أرحم الراحمين، فهل يشفع الله لعبيده عند أحدٍ سواه؟". ومن ثمّ نترك الجواب من الربّ في محكم الكتاب. قال الله تعالى: {قُل لِّلَّـهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا ۖ لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٤٤﴾} صدق الله العظيم [الزمر].

ويقصد الله إنّ الذين يرجون من ربّهم أن يرحمهم فلا يعذّبهم ووعده الحقّ وهو أرحم الراحمين فسوف يجدون رحمة الله في نفسه تعالى تشفع لهم من غضب نفسه وعذابه؛ ولكن أكثر النّاس لا يؤمنون بالله إلّا وهم به مشركون بسبب فهمهم الخاطئ لعقيدة الشفاعة.

وربّما يودّ واحدٌ آخر من الذين في قلوبهم زيغٌ عن الحقّ من الذين يذرون الآيات المحكمات البيّنات في نفي الشفاعة فيذروهنّ وراء ظهورهم فيتّبعون ظاهر الآيات المتشابهات في ذكر سبب تحقيق الشفاعة في نفس الله فيقول: "مهلاً مهلاً يا ناصر محمد اليماني؛ ألم يقل الله تعالى:

{مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ}
[البقرة:255].

{يَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَـٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا ﴿١٠٩﴾}
[طه].

{وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿٨٦﴾}
[الزخرف].

{وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّـهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ ﴿٢٦﴾}
[النجم].
صدق الله العظيم".

ومن ثمّ نترك الجواب من الربّ في محكم الكتاب في قول الله تعالى: {إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿٣١﴾ حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿٣٢﴾ وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿٣٣﴾ وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿٣٤﴾ لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿٣٥﴾ جَزَاءً مِّن رَّبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿٣٦﴾ رَّبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَـٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿٣٧﴾} صدق الله العظيم [النبأ].

غير إنّه قد استثنى وفداً من المتّقين لخطاب الربّ كونه سوف يقول صواباً ولن يتجرأوا لطلب الشفاعة للعبيد بين يديّ الربّ المعبود، ولذلك استثنى من المتّقين الذين سوف يقولون صواباً ولن يتجرأوا لطلب الشفاعة للعبيد بين يديّ الربّ المعبود فقد علموا بأنّ الله هو أرحم الراحمين، أرحم بعباده من عبيده أجمعين، فكيف يتجرأون لطلب الشفاعة لعبيد الله رحمة بهم وهم قد علموا أنّ الله هو الأرحم بعباده منهم ووعده الحقّ وهو أرحم الراحمين؟ ولذلك قال الله تعالى: {يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَـٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿٣٨﴾} صدق الله العظيم [النبأ].

والسؤال الذي يطرح نفسه هو: لماذا نرى فريقاً من المتّقين لا يملكون من الرحمن خطاباً؟ تصديقاً لقول الله تعالى: {إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿٣١﴾ حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿٣٢﴾ وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿٣٣﴾ وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿٣٤﴾ لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿٣٥﴾ جَزَاءً مِّن رَّبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿٣٦﴾ رَّبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَـٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿٣٧﴾} صدق الله العظيم [النبأ].

والجواب: أولئك اتّخذوا رضوان الله النّعيم الأعظم وسيلةً لتحقيق النّعيم الأصغر جنّات النّعيم وقد رضوا بنعيم جنّته وفرحوا بها، وإنّما يأذن الله لمن يشاء من المتّقين للوفد المكرمين الذين رفضوا أن يُساقوا إلى جنّة النّعيم كونهم يريدون النّعيم الأعظم من جنّات النّعيم، ومن ثمّ تمّ حشرهم إلى الرحمن وفداً، فيطالبون ربّهم أن يحقق لهم النّعيم الأعظم من جنّته فيرضى كونهم اتّخذوا عند الرحمن عهداً وهم في الحياة الدنيا أن لا يرضوا حتى يرضى. وقال الله تعالى: {يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَـٰنِ وَفْدًا ﴿٨٥﴾ وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرْدًا ﴿٨٦﴾ لَّا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَـٰنِ عَهْدًا ﴿٨٧﴾} صدق الله العظيم [مريم].

ويملكون السرّ لتحقيق الشفاعة من الله إليه فاتّخذوا عند الرحمن عهداً أن لا يرضوا حتى يرضى لكونهم يعلمون أنّ الله هو أرحم بعباده منهم ووعده الحقّ وهو أرحم الراحمين، ومن ثمّ تشفع رحمة الله لعباده من غضبه وعذابه. تصديقاً لقول الله تعالى: {قُل لِّلَّـهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا ۖ لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٤٤﴾} صدق الله العظيم[الزمر].

وهنا المفاجأة الكُبرى كونه تحقّق رضوان الله في نفسه فتشفع لعباده رحمتُه في نفسه من غضب نفسه وعذابه بعد أن ذاقوا وبال أمرهم، وهنا المفاجأة الكُبرى للمعذّبين إذ قالوا لقوم يحبّهم الله ويحبّونه: ماذا قال ربّكم؟ فردّوا عليهم وقالوا: قال الحقّ وهو العليّ الكبير. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ ﴿٢٣﴾} صدق الله العظيم [سبأ].

إذاً سرّ تحقيق الشفاعة من الله إليه فتشفع لعباده رحمتُه في نفسه من عذابه فيرضى ليحقِّق لقومٍ يحبّهم ويحبّونه نعيم رضوان نفسه على عباده، فإذا رضي الله في نفسه تحقّقت الشفاعة فتشفع لهم رحمته في نفسه من غضب نفسه وعذابه فيرضى. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّـهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ ﴿٢٦﴾} صدق الله العظيم [النجم].

فانظروا كيف أنّ أصحاب تحقيق الشفاعة في نفس الربّ لم يشفعوا لأحدٍ بل يطالبون من ربّهم تحقيق النّعيم الأعظم وأن يرضى في نفسه تعالى، فإذا تحقّق رضوان نفس الله تحقّقت الشفاعة في نفسه فتشفع لعباده رحمتُه من عذابه. ولذلك قال الله تعالى: {وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّـهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ ﴿٢٦﴾} صدق الله العظيم [النجم].

أولئك قوم يحبّهم الله ويحبّونه الذي وعد بهم في محكم كتابه القرآن العظيم، وأمّا سبب عدم رضوانهم بجنّات النّعيم حتى يرضى ربّهم وذلك بسبب أنهم أحبّوا الله أعظم من جنّات النّعيم والحور العين وأعظم من ملكوته أجمعين، ولذلك قالوا: "وكيف نكون سعداء في جنّات النّعيم وحبيبنا أرحم الراحمين متحسّر وحزين على عباده الضالين! ونعوذ بالله أن نرضى حتى ترضى نفسه تعالى".

فيتمّ عليهم عرض درجات جنّات النّعيم درجةً درجةً إلى طيرمانة جنّة النّعيم أعلى درجة في جنّات النّعيم وأقرب درجة إلى ذي العرش العظيم، ومن ثمّ يرفضها جَمْعُ الوفد المكرمين فقالوا: "هيهات هيهات أن نرضى حتى ترضى! ألا وإنّ نعيم رضوان نفسك هو النعيم الأعظم مهما عرضت علينا من النّعيم لنرضى، تصديقاً لوعدك الحق: {رَّضِيَ اللَّـهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ} [التوبة:100]، فما دمت رضيت علينا ربّنا فلن نرضى في أنفسنا حتى ترضى لا متحسّراً ولا حزيناً، فإننا نحبّك يا الله أعظم من حبّنا لملكوتك أجمعين في جنّات النّعيم فكيف يكون الحبيب سعيد وهو يعلم أنّ حبيبه متحسرٌ وآسفٌ حزين".

وربّما يودّ أن يقاطع المهديّ المنتظَر قومٌ آخرون من الذين لا يؤمنون بالله إلّا وهم مشركون به أنبياءَه ورسلَه فيقولون: "فهل جعلت لقومٍ يحبّهم الله ويحبّونه الذي وعد الله بهم في محكم كتابه فهل جعلتهم ذا مقامٍ عند مليك مقتدرٍ يغبطهم الأنبياء والشهداء؟". ومن ثمّ يعرض الإمام المهديّ عن إجابة هذا السؤال المحرج ونترك الردّ على النّاس مباشرةً من جدّي محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم قال:
[يَا أَيُّهَا النّاس، اسمعُوا وَاعْقِلُوا وَاعْلَمُوا أَنَّ لِلَّهِ عِبَادًا لَيْسُوا بِأَنْبِيَاءَ وَلا شُهَدَاءَ يَغْبِطُهُمُ النَّبِيُّونَ وَالشُّهَدَاءُ عَلَى مَجَالِسِهِمْ وَقُربهم مِنَ اللَّهِ. فَجَاءَ رَجُلٌ مِنَ الأَعْرَابِ مِنْ قَاصِيَةِ النّاس وَأَلْوَى بِيَدِهِ إِلَى نَبِيِّ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: يَا نَبِيَّ اللَّهِ، مِنَ النّاس لَيْسُوا بِأَنْبِيَاءَ وَلا شُهَدَاءَ يَغْبِطُهُمُ النَّبِيُّونَ وَالشُّهَدَاءُ عَلَى مَجَالِسِهِمْ وَقُربهم مِنَ اللَّهِ انْعَتْهُمْ لَنَا، صِفْهُمْ لَنَا، فَسُرَّ وَجْهُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِسُؤَالِ الأَعْرَابِيِّ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "هُمْ نَاسٌ مِنْ أَفْنَاءِ النّاس وَنَوَازِعِ الْقَبَائِلِ لَمْ تَصِلْ بَيْنَهُمْ أَرْحَامٌ مُتَقَارِبَةٌ تَحَابُّوا فِي اللَّهِ وَتَصَافَوْا فِيهِ يَضَعُ اللَّهُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ فَيُجْلِسُهُمْ عَلَيْهَا فَيَجْعَلُ وُجُوهَهُمْ وَثِيَابَهُمْ نُورًا يَفْزَعُ النّاس يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلا يَفْزَعُونَ]
صدق عليه الصلاة والسلام.

فلا تبالغوا فيهم يا معشر المسلمين من بعد الظهور، وتالله إنّ لهم ذنوباً كثيرة وللمهديّ المنتظَر ناصر محمد اليماني ولكن التّوّابين المتطهّرين أحباب ربّ العالمين. تصديقاً لقول الله تعالى: {إِنَّ اللَّـهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ} صدق الله العظيم [البقرة:222].

وأمّا السرّ الذي رفع مقامهم عند مليكٍ مقتدر وإمامهم المهديّ المنتظَر؛ فالسرّ وكل السرّ وظاهر السرّ وباطن السرّ هو أنهم اتّخذوا رضوان الله غاية فاتّخذوا عند ربّهم عهداً أن لا يرضوا حتى يرضى، وحتى ولو لن يتحقق ذلك حتى يفتدوا بأنفسهم عبادَ الله الضالّين وهم لا يعرفونهم، ورغم ذلك فهم على استعداد ليفتدوهم ولو يقول لهم حبيبهم الله أرحم الراحمين: فما دمتم مصرّين أن لا ترضوا حتى يكون الله راضياً في نفسه لا متحسّراً ولا حزيناً فانطلقوا إلى أشدّ أبواب جهنّم السبعة أشدّها حراً الباب الرابع فتلبَّثوا إلى ما يشاء الله فداءً لعبادي الذين ضلّوا عن الصراط المستقيم، ومن ثمّ أُخرجكم منها، ومن ثمّ يرضى الله في نفسه على عباده الضالين فأُدخلكم وإيّاهم في رحمتي أجمعين ويرضى ربّكم في نفسه!

فما تظنّون جواب قوم يحبّهم الله ويحبّونه؟ وأقسم بالله العظيم أن من كان منهم فإنّه يرى الجواب حاضراً في قلبه فيقول:"أقسم بالله العظيم لن أردّ على ربّي بالكلام إلّا بالإنطلاق إلى أشدّ أبواب جهنّم حرّاً ولن أتردّد لحظةً، وأن أحاول أن أسبق إخواني قوماً يحبّهم الله ويحبّونه، فألقي بنفسي قبلهم في أشدّ أبواب جهنّم لو كان في ذلك الشرط تحقيق رضوان الله في نفسه فيرضى". وهذه هي حقيقة قوم يحبّهم الله ويحبّونه لكي تعلموا عظيم إصرارهم على تحقيق رضوان الله نفس حبيبهم الله أرحم الراحمين، فهم يعلمون بما في أنفسهم وربّهم بهم عليمٌ وإنّما علمنا بحقيقة وصفهم في محكم الكتاب.

وأقسم بالله العلي العظيم بأنه ليجد كلٌ منهم في قلبه وكأن الإمام المهديّ كأنه ينطق بلسانه لكون كل من كان من قومٍ يحبّهم الله ويحبّونه يجد أنّه حقاً على كامل الاستعداد لو أنّ الله يقول لهم: ما دمتم لن ترضوا حتى يكون ربّكم راضياً في نفسه فانطلقوا إلى أشدّ أبواب جهنّم حرّاً. وحتى لو يبتليهم ربّهم بذلك لأمر النّار أن تكون برداً وسلاماً على قوم يحبّهم الله ويحبّونه، وإنما علّمناكم بذلك لكي يعلم النّاس عظيم إصرار قوم يحبّهم الله ويحبّونه على تحقيق غايتهم في نفس ربّهم فلن يرضوا حتى يرضى مهما كانت التضحيات فربّهم أغلى إلى أنفسهم من كل شيء وأحب من كل شيء وأقرب من كل شيء، فلن يبدّلوا تبديلاً أبداً.

وربما يودّ أحد أحبتي الأنصار أن يقول: "يا إمامي المهديّ أستحلفك بالله العظيم فهل علمت أني (فلان) منهم". ومن ثمّ يردّ عليه وعلى السائلين الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني وأقول: فلينظر كلٌ منكم إلى قلبه فهل يرضى بملكوت جنّات النّعيم وربّه ليس راضياً في نفسه ومتحسّرٌ وحزينٌ؟ فإن كان الجواب: هيهات هيهات أن أرضى حتى يكون ربّي حبيبي راضياً في نفسه لا متحسّراً ولا حزيناً، وماذا نبغي من جنّات النّعيم والحور العين وربّي آسفٌ متحسّرٌ حزينٌ على النادمين على ما فرّطوا في جنب ربّهم؟ ومن ثمّ يجد كل واحدٍ في نفسه أنه يقول: أستعيذُ بالله أن يرضى قلبي بجنّات النّعيم والحور العين حتى يرضى ربّي حبيبي لا متحسّراً ولا حزيناً. أولئك اتّخذوا رضوان الله غايةً وليس وسيلة ليدخلهم جنّته، فكيف يتّخذون رضوان النّعيم الأعظم وسيلة لينالوا النّعيم الأصغر!

وربّما يودّ (أبو المهدي) المستهزئ أن يقول: "يا ناصر محمد، وهل تزعم أنّ رضوان الله على عباده هو النّعيم الأكبر من نعيم جنّته؟ قل هاتوا برهانكم إن كنتم صادقين". ومن ثمّ نترك الردّ من الربّ مباشرةً من محكم الكتاب، قال الله تعالى:
{{{وَعَدَ اللَّـهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّـهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٧٢﴾}}} صدق الله العظيم [التوبة].

وربّما يودّ (أبو المهدي) المستهزئ وكثيرٌ من السائلين أن يقولوا: "يا ناصر محمد، وهل الله متحسّرٌ وحزين على عباده الضالّين المتحسّرين على ما فرّطوا في جنب ربّهم؟". ومن ثمّ نقول لهم تدبّروا البيان الحقّ للإمام المهديّ بالبرهان المُبين على إثبات فرح الله بتوبة عباده، وفي إثبات حزن الله على عباده، وفي إثبات أسف الله على عباده، وفي إثبات تحسّر الله على عباده، وقد كان ردّاً من الإمام المهديّ على فضيلة الشيخ العتيبي المحترم وهو كما يلي:

اقتباس المشاركة :
المشاركة الأصلية كتبت بواسطة العتيبي
هل هذا جواب الأمام ناصر محمد اليماني على سؤالي
إن كان هذا هو جواب الإمام ناصر فقولوا لي حتى أضيف تعقيبي وأستدراكاتي على رد الإمام

انتهى الاقتباس

ردّ الإمام المهديّ إلى فضيلة الشيخ العتيبي ..

بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة الأنبياء والمرسلين وآلهم الطيبين الطاهرين ومن تبعهم بإحسان إلى يوم الدين، أمّا بعد..
أيا عتيبي سوف نكتفي بالجواب من الربّ عليك في محكم الكتاب، فإنّه بسبب صفة عظمة الرحمة يتحسّر على عباده حين تأتي في أنفسهم الحسرة على ما فرّطوا في جنب ربّهم. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿٥٥﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الزمر].

ولكن الحسرة جاءت في أنفسهم من بعد فوات الأوان أيّ بعد أن أهلكهم الله بعذابٍ من عنده، ولكنه حين علم بحسرتهم على ما فرّطوا في جنب ربّهم فمن ثمّ تحسّر الله في نفسه عليهم برغم أنّهم كذّبوا رسله وكانوا كافرين من قبل، حتى إذا أخذتهم الصيحة فأصبحوا نادمين على ما فرّطوا في جنب الله ومن ثمّ جاءت الحسرة في نفس الله عليهم من بعد الصيحة. تصديقاً لقول الله تعالى:
{وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ ﴿٢٨﴾ إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].

كون الله يتأسف على عباده الظالمين لأنفسهم. تصديقاً لقول الله تعالى: {فَلَمَّا آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ} صدق الله العظيم [الزخرف:55].

وما هو الأسف؟ والجواب إنّه يقصد به الحزن. ألم يقل الله تعالى: {{وَتَوَلَّىٰ عَنْهُمْ وَقَالَ يَا أَسَفَىٰ عَلَىٰ يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ ﴿٨٤﴾}} صدق الله العظيم [يوسف].

ونستنبط من ذلك الفتوى عن المقصود بالأسف وأنه الحزن فإذاً الله يحزن على عباده إن لم يهتدوا فيدعي عليهم رسل الله وأتباعهم فيستجيب الله دعاء رسوله ومن اتّبعه فيحكم بينهم بعذاب من عنده فيهلك الله المعرضين، حتى إذا علم الله بعظيم الحسرة قد حلّت في أنفسهم على ما فرّطوا في جنب ربّهم فمن ثمّ يتحسّر الله عليهم وهو أرحم الراحمين، ولكنهم يائسون من رحمة ربّهم. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ ﴿٢٨﴾ إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].

وتجد الله يتكلم عن نفسه: {يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم، أليست هذه آية مُحكمة تُفتي بأنّ الله حقاً أرحمَ الراحمين، وإنّه ليحزن على عباده الظالمين لأنفسهم ويفرح بتوبة عباده كما أفتاكم الله عن طريق رسوله في بيان السُنّة النّبويّة بالحديث الحقّ بأنّ الله ليفرح بتوبة عباده فرحاً عظيماً. تصديقاً لحديث محمدٍ رسول الله الحقّ - صلّى الله عليه وآله وسلّم - قال:
[لله أشد فرحاً بتوبة عبده حين يتوب إليه من أحدكم كان على راحلته بأرض فلاة، فانفلتت منه، وعليها طعامه وشرابه فأيس منها فأتى شجرة فاضطجع في ظلها – قد أيس من راحلته – فبينا هو كذلك إذا هو بها قائمة عنده فأخذ بخطامها ثم قال من شدة الفرح اللهم أنت عبدي وأنا ربك – أخطأ من شدة الفرح-].

ويفتيكم محمدٌ رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم عن عظيم فرحة نفس الله بتوبة عباده إليه وأنّ فرحة الله أعظم من فرحة صاحب الراحلة التي أفلتت منه، فاضطجع تحت ظلّ شجرة لينام حتى يموت أو ينظر الله في أمره ومن ثمّ أفاق فإذا هي قائمة عنده فقال من شدة الفرح اللهم أنت عبدي وأنا ربّك! أخطأ من شدّة الفرح لكونه كان يريد أن يقول اللهم أنت ربّي وأنا عبدك.

وعلى كل حال أفتاكم محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم عن مدى فرحة الله بتوبة عباده إليه إذ أنّ فرحه أعظم من فرح صاحب الراحلة الذي أخطأ من شدّة الفرح، وكذلك أفتاكم الإمام المهديّ عن مدى حزن الله وتحسّره وأسفه على المعرضين عن دعوة رسل ربّهم. وأشهد الله أنّ الحسرة لم تحلّ في نفس الله عليهم إلّا حين حلّت الحسرة في أنفسهم على ما فرّطوا في جنب ربّهم، وسبقت فتوانا بالحقّ أنّ الحسرة في أنفسهم لم تأتِ إلّا بعد عذاب الصيحة. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿٥٥﴾ أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الزمر].

ومن ثمّ تأتي مباشرةً الحسرة في نفس الله عليهم بعد أن علم أنهم نادمون متحسّرون على ما فرّطوا في جنب ربّهم ومن ثمّ تحسّر الله عليهم. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ ﴿٢٨﴾ إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].

وهذه حجّتنا عليك يا عتيبي، فلا تكن من أصحاب أحمد الحسن اليماني بل كن من الشاكرين، فإنّهُ يدعو وحزبُه الناسَ ليكونوا مشركين مبالغين في الرسل وآل بيوتهم حتى يدعوهم النّاس من دون الله، وهذا ردّنا عليك بالسلطان الملجم يا فضيلة الشيخ العتيبي أم إنك تنكر أنّ الله أرحم الراحمين؟ بمعنى أنّه أرحم بعباده من أمهاتهم؛ ولكن عباده الظالمين لأنفسهم يائسون مبلسون من أن يرحمهم الله لكونهم لم يعرفوا ربّهم حقّ معرفته ولم يقدّروه حقّ قدره ولذلك فهم من رحمته يائسون. إنّا لله وإنّا إليه راجعون.

وسلامٌ على المرسلين، والحمدُ لله رب العالمين..
ألدّ أعداء الشياطين من الجنّ والإنس ومن كل جنسٍ؛ الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.
__________________

اضغط هنا لقراءة البيان المقتبس..