پاسخ حق امام مهدی به شاگرد «الصرخی الحسنی» اگر از مؤمنان هستید حق آن است که از حق پیروی کنید
بسم الله الرحمن الرحيم والصلاة والسلام على كافة أنبياء الله ورسله من الجن والإنس ومن كل جنس من أولهم إلى خاتمهم جدي محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم تسليما وعلى المؤمنين التابعين الحق من ربهم في كل زمان ومكان إلى يوم الدين أما بعد ....
ای پرسشگری که درباره آنچه که نزد معلم خود آموزش دیده‌ای سؤال می کنی، آیا ناصر محمد یمانی را درس خوانده مکتب خود می‌دانی که نزد تو علوم ظنی (علومی که بر اساس پندار و گمان است) آموخته که حالا درباره علومی که در نزد تو آموخته از او سؤال می‌کنی؟ پناه بر خدا که علوم ظنّی که از خودتان درآورده‌اید را –جز اندکی- آموخته باشم . ای مرد اینکه کبر و غرورت را کنار گذاشته‌ای، زیباست؛ از بیان خداوند تعالی سؤال کرده‌ای که می‌فرماید:
{سَيَقُولُ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكْنَا وَلا آبَاؤُنَا وَلا حَرَّمْنَا مِنْ شَيْءٍ كَذَلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ حَتَّى ذَاقُوا بَأْسَنَا قُلْ هَلْ عِنْدَكُمْ مِنْ عِلْمٍ فَتُخْرِجُوهُ لَنَا إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ أَنْتُمْ إِلَّا تَخْرُصُونَ } صدق الله العظيم[الأنعام:۱۴۸]
سؤال این مرد درباره فرموده خداوند تعالی :
{قُلْ هَلْ عِنْدَكُمْ مِنْ عِلْمٍ فَتُخْرِجُوهُ لَنَا} صدق الله العظيم
است و می‌خواهد از پیش خود آن را تفسیر و تأویل کرده و بگوید مقصود خداوند علوم خفیه است و می‌خواهد -با این تفسیر- از علوم ظنی که نزد خودشان است، پیروی کنند. هیهات که چنین باشد، بلکه مقصود خداوند تعالی از این فرموده:
{قُلْ هَلْ عِنْدَكُمْ مِنْ عِلْمٍ فَتُخْرِجُوهُ لَنَا إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ أَنْتُمْ إِلَّا تَخْرُصُونَ }صدق الله العظيم[الأنعام:۱۴۸]
علومی است که در کتاب خداوند آمده و بر انبیاء نازل شده است .
تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{اِئْتُونِي بِكِتَابٍ مِنْ قَبْلِ هَذَا أَوْ أَثَارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ} صدق الله العظيم[الأحقاف:۴]
منظورعلوم ظنّی که از پیش خودتان آورده‌اید نیست، بلکه مقصود علم حق و قاطعی است که بدون کوچک‌ترین شک و تردیدی از جانب خداوند آمده است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ إِنْ عِنْدَكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بِهَذَا أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (۶۸) قُلْ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا يُفْلِحُونَ (۶۹) } صدق الله العظيم[یونس]
ای مرد! بیا و درباره مسائلی که به کار اسلام و مسلمین می‌آید با ما بحث و مجادله کن یا اینکه می‌ببینی اگر در مواردی چون نفی شفاعت یا معصوم نبودن انبیاء و امام مهدی از خطا یا نفی عذاب قبر ویا نفی حد سنگسار زناکاران یا نفی شفاعت بنده درمحضر پروردگار و معبود با ما مجادله کنی؛ حجت در برابر شما اقامه خواهد شد؟ اما با کمال تأسف انگار که امام ناصر محمد شاگردی است که در نزد شما علوم بی‌اساس و بی‌فایده را آموزش دیده و حالا آمده‌اید تا از او درباره دروسی که نزد خود دارید سؤال کنید! هیهات هیهات؛ به پروردگار آسمان‌ها و زمین سوگند؛ اگر از آیات قرآن عظیم با من مجادله کنید، به اذن خداوندی که به انسان-امام مهدی- بیان حق قرآن را آموخته است؛ با دانش قرآنی و دلایل قاطعی که وادار به سکوتتان می‌کند برهمه شما غلبه خواهم کرد... باور شما در باره معصوم بودن انبیاء و مهدی منتظر از ارتکاب خطا، شم ارا به مبالغه در حق انبیاء و مهدی منتظر کشانده است تا جایی که به جای خداوند ما را می خوانید!( به درگاه ما دعا می‌کنید) و ما از این خواندن و شرک شما برائت می‌جوییم.
ای مرد! بله این من هستم امام مهدی ناصر محمد یمانی که پیش از این فتوا داده‌ام ممکن است دست فرشته خداوند عتید از نوشتن گناهان زیاد من عاجز شده باشد، قطعاً من فتوا به معصوم بودن خود از خطا نمی دهم؛ اما از دادن نسبت ناروا به خداوند معصوم هستم، چرا که دنبال ظن و گمان به راه نمی‌افتم و گمان انسان را به حق نمی رساند و او را از حق بی‌نیاز نمی کند. مثال امام مهدی مانند همه انبیاء و أئمه مکرم اهل بیت است. خداوند انبیاء و ائمه کتاب را از خطا معصوم نگه نداشته و هر یک از آنها که در حق خود ظلم کند و به سوی خداوند بازگردد و بدی را با خوبی جبران کرده و به درگاه خداوند استغفار کند؛ پروردگار او را مورد مغفرت قرار می‌دهد که خدای من غفور و رحیم است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ وَأَلْقِ عَصَاكَ ۚ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ ۚ يَا مُوسَىٰ لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ ﴿١٠﴾إِلَّا مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿١١﴾ } صدق الله العظيم [النمل].
به اعتراف نبی خداوند موسی که با کشتن ناحق یک انسان در حق خود ظلم کرده بود نگاه کنید؛ خداوند تعالی می‌فرماید:
{ وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوَىٰ آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (۱۴) وَدَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلَىٰ حِينِ غَفْلَةٍ مِنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَٰذَا مِنْ شِيعَتِهِ وَهَٰذَا مِنْ عَدُوِّهِ ۖ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِنْ شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَىٰ فَقَضَىٰ عَلَيْهِ ۖ قَالَ هَٰذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ ۖ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُضِلٌّ مُبِينٌ (۱۵)قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (۱۶) قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيرًا لِلْمُجْرِمِينَ (۱۷) }صدق الله العظيم [القصص].
آیا علی رغم اینکه نبی خداوند موسی به گناه خود مبنی بر کشتن بناحق یک انسان و ظلم درحق خود اعتراف کرده است؛ خطای او را انکار می‌کنید؟ هرچند که او ضربه را به قصد کشتن وارد نکرد؛ اما عصای او به ناحیه ای از سر در نزدیکی گوش (شقیقه گاه) اصابت کرد که کشنده بود و ضربه باعث مرگ آن شخص شد و او با انابه و توبه به خداوند رو کرد و خداوند او را بخشید که پروردگار من غفور ورحیم است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ وَأَلْقِ عَصَاكَ ۚ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ ۚ يَا مُوسَىٰ لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ ﴿١٠﴾إِلَّا مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿١١﴾ } صدق الله العظيم [النمل].
ای کسانی که در حق انبیاء و ائمه کتاب مبالغه می کنید! از خدا بترسید. آنها نیز مانند شما بندگان خداوند هستند و مرتکب خطا می‌شوند؛ پس به سوی خداوند توبه کرده و او را غفور و رحیم می‌یابند. به خدا که اگر خداوند بخواهد هر انسانی را برای اولین خطایش مجازات کند که در روی زمین انسانی باقی نمی ماند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا كَسَبُوا مَا تَرَكَ عَلَىٰ ظَهْرِهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَٰكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِعِبَادِهِ بَصِيرًا }صدق الله العظيم [فاطر:45].
به همین ترتیب درمورد نبی خداوند یونس؛ به خطای او بنگر که به گمان اینکه خداوند برطبق وعده‌ای که داده بود –عمل نکرده و- بر قوم او عذاب نازل نخواهد کرد؛ مأموریت دعوت خود را رها کرد و پیش خود گفت: "حال که خداوند آنها را با وجود کافر بودن نسبت به خود،عذاب نکرده و به آنها رحم کرده است؛ پس من نیز در صورتی که از دعوت به سوی او دست بکشم عذاب نخواهم شد" علت این گمان نیز عصبانیت او از دست خداوند بود که چرا به وعده خود عمل نکرده و قوم او را عذاب نمی‌کند و تصمیم گرفت تا پایان عمر؛ از ظاهر شدن در مقابلشان خودداری کند؛ چرا که گمان می‌کرد، دعوت او حاصلی جز کفر و تکذیب بیشترنبی‌شان یونس علیه الصلاة و والسلام ندارد. لذا تصمیم گرفت که همراه مسافران سوار قایق اجاره‌ای شده و به دریا برود. صاحب قایق مرد طماعی بود و بیش از ظرفیت مسافر سوار کرد و نزدیک بود همگی در میان دریا غرق شوند. تصمیم گرفته شد برای جلوگیری از غرق همه مسافران، کسی به آب انداخته شود تا قایق سبک گردد. قرار شد قرعه بکشند و قرعه به نام او افتاد، پس دست و پایش را گرفته و او را به دریا انداختند. این تقدیر خداوند بود تا یونس جزای کار خود را ببیند، چرا که دعوت از مردم را به خاطر آنکه پروردگار مردمش را عذاب نکرده بود رها کرد. او نمی‌دانست بعد از او بر قومش چه گذشته است. او نمی‌دانست که خداوند عذاب را از قوم او برداشته و همگی آنان ایمان آورده‌اند. به هر حال به خطای نبی خداوند یونس علیه الصلاة و السلام بازگردیم. خداوند تعالی می‌فرماید:
{ وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ }صدق الله العظيم [الأنبياء:۸۷]
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{ وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (۱۳۹) إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (۱۴۰) فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (۱۴۱) فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ (۱۴۲) فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ (۱۴۳) لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ (۱۴۴) فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ (۱۴۵) وَأَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ (۱۴۶) وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (۱۴۷) فَآَمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ(۱۴۸) }صدق الله العظيم [الصافات].
ای "العربی"؛ آیا خداوند در حق نبیّ خود یونس که برای تمام عمر دنیوی و تا رسیدن روز برانگیختگی به زندانی بودن در شکم ماهی در ظلمات سه گانه شب و دریا و شکم ماهی محکوم شده بود، ظلم کرده است؟ و خداوند تعالی می‌فرماید:
{ وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ }صدق الله العظيم [الأنبياء:۸۷]
اما نبی خداوند یونس، خداوند را از ظلم در حق خود بری می‌داند؛ بلکه اعتراف می‌کند که خود در حق خود ظلم کرده است و توبه کرده و با انابه به سمت خداوند باز گشته و می‌گوید:
{سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ} صدق الله العظيم.
اما شما شیعیان عقیده عصمت انبیاء و ائمه کتاب را بر اساس یکی از آیات متشابه قرآن پایه ریزی کرده‌اید و آن این فرموده خداوند تعالی است که :
{ وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي ۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ (۱۲۴) }صدق الله العظيم [البقرة].
و آن از متشابهات است و تشابه در این کلمه نهفته است:{الظَّالِمِينَ}
کسانی که به عصمت انبیاء و ائمه کتاب باور دارند؛ تصور م کنند منظور خداوند از "ظلم خطا و اشتباه " است که می‌فرماید:
{قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي ۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ (۱۲۴) }صدق الله العظيم [البقرة].
کسانی که به عصمت عقیده دارند، فکر کرده‌اند منظور خداوند از ظلم ؛"اشتباه و خطا"است. ولی حاشا که خداوند، خود در این آیات؛ کلام خود را نقض کند که می‌فرماید:
{ وَأَلْقِ عَصَاكَ ۚ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ ۚ يَا مُوسَىٰ لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ ﴿١٠﴾إِلَّا مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿١١﴾ }صدق الله العظيم [النمل].
ممکن است یک نفر سؤال کند: "ناصر محمد پس مقصود خداوند از این فرموده چیست که :
{قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي ۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ (۱۲۴) }صدق الله العظيم [البقرة].؟
امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید:
منظور خداوند از کلمه ظلم در اینجا، شرک به خداوند است نه ارتکاب خطا و اشتباه، سزاوار خداوند نیست که رسول یا امامی را برگزیند که دچار شرک به خداست چرا که این امر حاصلی جز شرک بیشتر مشرکان ندارد. بلکه خداوند انبیاء و ائمه کتاب را از ظلم شرک معصوم نگاه داشته و آنها را برمی‌انگیزد تا مردم را از عبادت بندگان خارج و به سوی عبادت خداوند یگانه و بی شریک هدایت نمایند. از خدا بترسید و از ما پیروی کنید تا شما را با بیان حق قرآن مجید به راه خداوند عزیز و حمید هدایت کنیم.
اما شما می‌خواهید درجه علمی من درباره علوم خودتان را امتحان کنید؟ الحمدالله رب العالمین که من بسیاری از علومی که از خودتان آورده‌اید را نمی دانم؛ علومی که از جانب خداوند هیچ نشان و دلیلی برای (درستی) شان نیامده است. مرا امتحان نکنید. من علوم ظن شما را نیاموخته و به آنها احتیاجی ندارم. اصطلاحاتتان برای خودتان باشد و به علوم ظنی خود شاد باشید که خداوند با بیان حق قرآن عظیم مرا توانا و بی‌نیاز ساخته است تا کسی را که بخواهد راه راست را برگزیند؛ راهنمایی کنم. به کسی که شما را به سوی پذیرش حکمیت کتاب خداوند قرآن عظیم دعوت می‌کند، پاسخ مثبت دهید و بیایید تا حکم خدا را در مواردی که در آن اختلاف دارید برایتان از قرآن عظیم استخراج کنم تا حق را ثابت و باطل را نابود گردانم و با حق؛ هر آنچه را که باطل است، به کلی محو و نابود نمایم.
خداوند مرا برنیانگیخته است تا با علومی که از نزد خود و بر اساس گمان و تصور خود ساخته‌اید؛ برشما غلبه کنم. بلکه آمده‌ام تا با دلایل و حجت‌های برگرفته از آیات محکم قرآن شما را خاموش سازم؛ چنان که در مورد" عصمت انبیاء و ائمه کتاب از خطا" چنین کردم و با برهان قاطعی که از آیات محکم قرآن برایتان آوردم ثابت کردم آنها از دادن نسبت ناروا به خداوند معصومند. آنها درقبال دادن نسبت دروغ به خداوند معصوم هستند؛ همان گونه که در کلام نبی و کلیم خداوند؛ موسی علیه الصلاة و السلام می‌بینیم که در جواب به فرعون می‌گوید:
{ حَقِيقٌ عَلَى أَنْ لا أَقُولَ عَلَى اللَّهِ إِلا الحقّ قَدْ جِئْتُكُمْ بِبَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ فَأَرْسِلْ مَعِيَ بَنِي إِسْرَائِيلَ (۱۰۵) }
صدق الله العظيم [الأعراف].
اما نمی‌بینیم که موسی، دربرابر فرعون خود را از انجام عمل خطا تبرئه کند و فرعون می‌گوید:
{ قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيداً وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ (۱۸) وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ (۱۹) قَالَ فَعَلْتُهَا إِذاً وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ (۲۰) فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْماً وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ (۲۱) } صدق الله العظيم [الشعراء].
ای مردم، من امام مهدی سزاوار نیست که جز حق به خدا نسبت دهم و شایسته حق نیست که برای باوراندن این که من امام مهدی منتظر هستم، از خواسته‌های شما پیروی کند. بین من و شما حجتی جز کتاب خداوند قرآن عظیم و سنت حق رسول او –به شرطی که برخلاف آیات محکم قرآن عظیم نباشند- وجود ندارد. از شما و مسیحیان و یهودیان دعوت می‌کنم تا تورات و انجیل و احادیث بیان شده در سنت نبوی را به آیات محکم قرآن عظیم عرضه کنید. هرچرا که مغایر با آیات محکم قرآن عظیم یافتید- بدانید- دروغ است و از جانب خداوند و رسول او نیست، فرقی ندارد که آن را تورات یا انجیل پیدا کرده باشید یا در احادیث سنت نبوی، اساس دعوت امام مهدی ناصر محمد یمانی بر این امر پایه گذاری شده است. اگر می‌توانید عرش عظیم خداوند را جابجا کنید؛ اساس دعوت مرا نیز می‌توانید برهم بزنید! آیا می‌توانید-عرش خداوند را جابجا کنید؟-. باخداست که قلب مرا ثابت نگه داشته و از مکر و سیاست‌های شما حفظ نماید که سرانجام مکر شما شکست خواهد خورد، حتی اگر به اندازه طول عمر مهدی افسانه‌ایتان با شما گفتگو کنم، همان اسطوره غایبی که شما از نزد خود او را به عنوان خلیفه خداوند برگزیده اید -درحالی که چنین اختیاری ندارید- و به جای خداوند؛ او را می‌خوانید.
تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (۶۸) } صدق الله العظيم [القصص].
وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة أنبياء الله ورسله من الجنّ والإنس ومن كل جنسٍ من أوّلهم إلى خاتمهم جدِّي محمد رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم تسليماً وعلى المؤمنين التابعين للحقّ من ربّهم في كلّ زمانٍ ومكانٍ إلى يوم الدين، أما بعد..
ويا أيّها السائل عمّا تعلَّم من معلمه، فهل ترى ناصر محمدٍ اليماني تلميذاً عندك علَّمْتَه من علومك الظنيّة حتى تسألنا عمّا تعلمتُه منك! وأعوذ بالله أن أتعلم من علومكم الظنيّة من عند أنفسكم إلا قليلاً.
ويا رجل، جميلٌ منك أنك تنازلت عن كبرك فسألتنا عن بيان قول الله تعالى: {سَيَقُولُ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكْنَا وَلا آبَاؤُنَا وَلا حَرَّمْنَا مِنْ شَيْءٍ كَذَلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ حَتَّى ذَاقُوا بَأْسَنَا قُلْ هَلْ عِنْدَكُمْ مِنْ عِلْمٍ فَتُخْرِجُوهُ لَنَا إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ أَنْتُمْ إِلَّا تَخْرُصُونَ} صدق الله العظيم [الأنعام:148]. وكان سؤال هذا الرجل عن بيان قول الله تعالى: {قُلْ هَلْ عِنْدَكُمْ مِنْ عِلْمٍ فَتُخْرِجُوهُ لَنَا} صدق الله العظيم، ويريد أن يُأَوِّلَها من عند نفسه أنّ الله يقصد علوماً خفيّةً عند البشر ويريد اتِّباع العلوم الظنيّة من عند أنفسكم، وهيهات هيهات يا هذا! بل يقصد الله تعالى بقوله: {قُلْ هَلْ عِنْدَكُمْ مِنْ عِلْمٍ فَتُخْرِجُوهُ لَنَا إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ أَنْتُمْ إِلَّا تَخْرُصُونَ} صدق الله العظيم أي: علمٌ من كتاب الله مما تنزل على أنبيائه. تصديقاً لقول الله تعالى: {اِئْتُونِي بِكِتَابٍ مِنْ قَبْلِ هَذَا أَوْ أَثَارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ} صدق الله العظيم [الأحقاف:4].
ولا يقصد العلوم الظنيّة من عند أنفسكم؛ بل يقصد سلطان العلم الحقّ لا شكّ ولا ريب فيه أنه من عند الله. تصديقاً لقول الله تعالى: {إِنْ عِنْدَكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بِهَذَا أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (68) قُلْ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا يُفْلِحُونَ (69)} صدق الله العظيم [يونس].
ويا رجل، ألا تحاججنا بما ينفع الإسلام والمسلمين؛ أم ترى الحجّة قائمةً عليك لو تجادلنا في نفْيِ الشفاعة، أو في عدم عصمة الأنبياء والإمام المهديّ من الخطيئة، أو في نفْيِ عذاب القبر، أو في نفْيِ حدِّ الرجم، أو في نفْيِ شفاعة العبيد بين يدي الربِّ المعبود؟ ولكن للأسف فكأنّ الإمام ناصر محمد تلميذٌ طالبُ علمٍ عندك علَّمَتْه خزعبلاتك والآن جئتَ لتختبره في الدروس مما لديكم! وهيهات هيهات وربّ الأرض والسموات لا تجادلونني من آيات القرآن العظيم إلا وهيّمنتُ عليكم بسلطان العلم الملجم من محكم القرآن العظيم بإذن الله الذي علَّم الإنسانَ الإمامَ المهديّ البيان الحقّ للقرآن، ومن كذَّبَ جرَّب. فها أنتم تعتقدون بعصمة الأنبياء والمهديّ المنتظَر من الخطيئة، وبسبب مبالغتكم في الأنبياء والمهديّ المنتظَر صِرتُم تدعوننا من دون الله! ونتبرَّأ من دعائكم وشرككم.
ويا رجل، ها أنا ذا الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني قد سبقت فتواي أنّه لربّما كلَّتْ يَدُ عتيدٍ من كثرة ما كتب عليَّ من ذنوب الخطيئة، ولم أفتِ قط أنّي معصومٌ من الخطيئة ولكنّي معصومٌ من الافتراء على الله لكوني لا أتَّبع الظنّ، إنّ الظنَّ لا يغني من الحقّ شيئاً. ومثلُ الإمام المهديّ كمثل الأنبياء وأئمة آل البيت المكرّمين فلم يجعل الله الأنبياء وأئمة الكتاب معصومين من الخطيئة، فمنهم من يظلم نفسه بذنبٍ فيتوب إلى ربّه فيبدل السيئة بالحسنة والاستغفار فيغفر الله له، إنّ ربِّي غفورٌ رحيمٌ. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَأَلْقِ عَصَاكَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ يَا مُوسَىٰ لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ ﴿١٠﴾ إِلَّا مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿١١﴾} صدق الله العظيم [النمل].
فانظر لاعتراف نبيّ الله موسى بظلمه لنفسه بقتل نفسٍ بغير حقٍّ. وقال الله تعالى: {وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوَىٰ آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (14) وَدَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلَىٰ حِينِ غَفْلَةٍ مِنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَٰذَا مِنْ شِيعَتِهِ وَهَٰذَا مِنْ عَدُوِّهِ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِنْ شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَىٰ فَقَضَىٰ عَلَيْهِ قَالَ هَٰذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُضِلٌّ مُبِينٌ (15) قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (16) قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيرًا لِلْمُجْرِمِينَ (17)} صدق الله العظيم [القصص].
أم إنّكم سوف تُنكرون خطيئة نبيّ الله موسى برغم إقراره أنّه ظلم نفسه وقتل نفساً بغير الحقّ؟ غير أنّه لم يكن ينوي قتله ولكنّه وكزه بعصاه في رأسه في مكانٍ قاتلٍ بجانب أذنه فقتله، فاستغفر ربّه من ذنبه وتاب وأناب فغفر له، إنّ ربّي غفورٌ رحيمٌ. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَأَلْقِ عَصَاكَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ يَا مُوسَىٰ لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ ﴿١٠﴾ إِلَّا مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿١١﴾} صدق الله العظيم.
ويا معشر الذين يبالغون في الأنبياء وأئمة الكتاب، فلتتّقوا الله إنَّما هم عبيدٌ لله أمثالكم يخطئون ويتوبون فيجدون الله غفوراً رحيماً، ألا والله لو يحاسب الله كلَّ إنسانٍ أخطأ من أوِّل مرةٍ لما ترك على ظهرها من إنسانٍ. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا كَسَبُوا مَا تَرَكَ عَلَىٰ ظَهْرِهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَٰكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِعِبَادِهِ بَصِيرًا} صدق الله العظيم [فاطر:45].
وكذلك انظر إلى خطأ نبيّ الله يونس إذ ترك الدعوة إلى الله بسبب ظنّه أنَّ ربَّه لم يُنزل على قومه العذاب كما وعده، وقال في نفسه: "ما دام الله لم يعذبهم برغم أنّهم كفارٌ بربِّهم ورَحِمَهم فكذلك لن يعذّبني إن تركت الدعوة إليه". لكونه غضب من ربّه لماذا لم يَصْدُقْهُ الوعدَ ويعذّب قومه، وقرر أن لا يظهر عليهم ما بقي في الحياة لكونهم لم يزدادوا حسب ظنِّه إلا تكذيباً وكفراً بنبيّ الله يونس عليه الصلاة والسلام، وقرر أن يركب البحر مع الركاب في أحد قوارب الأجرة، وكان صاحب القارب من الطمّاعين كونه شحن فُلْكه بركابٍ أكثر من حمولة الفُلْكِ فكادوا يغرقون جميعاً في البحر، وقرروا أن يُلقوا بأحدهم في البحر للتخفيف حتى لا يغرقوا جميعاً، فقرروا أن يُجروا القُرعة فساهم فكان من المُدْحَضين، ثم أخذوه بيديه ورجليه وقذفوه في البحر، وكان ذلك بقدرٍ من الله جزاءً لنبيّه يونس إذ ترك الدعوة إلى الله بسبب أنّ الله لم يعذب قومه، فهو لا يعلم ما حدث من بعده لقومه، ولا يعلم أنّ الله كشف عن قومه العذاب وآمنوا كلُّهم أجمعون. وعلى كل حالٍ فإلى خطأ نبيّ الله يونس عليه الصلاة والسلام. قال الله تعالى: {وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ} صدق الله العظيم [الأنبياء:87].
وقال الله تعالى: {وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (139) إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (140) فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (141) فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ (142) فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ (143) لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ (144) فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ (145) وَأَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ (146) وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) فَآَمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ (148)} صدق الله العظيم [الصافات].
ويا أيّها العربي، فهل ظلم الله نبيّه يونس إذ حكم عليه بالسجن المؤبد طيلة الحياة الدنيا إلى يوم يبعثون وهو مسجونٌ في بطن الحوت في ظلماتٍ ثلاثٍ؛ ظلمة الليل وظلمة البحر وظلمة بطن الحوت؟ وقال الله تعالى: {وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ} صدق الله العظيم [الأنبياء:87]. ولكن نبيّ الله يونس يُبَرِّئُ اللهَ من أنه ظلمه؛ بل اعترف أنّه ظلم نفسه واستغفر ربّه وتاب وأناب وقال: {سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ} صدق الله العظيم.
ولكنّكم معشر الشيعة أسَّسْتُم عقيدتَكم في عصمة الأنبياء وأئمة الكتاب على أساس إحدى الآيات المتشابهات وهي قول الله تعالى: {وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ (124)} صدق الله العظيم [البقرة].
وتلك من الآيات المتشابهات والتشابه فيها وقع في كلمة {الظَّالِمِينَ} فظنَّ أصحاب عقيدة عصمة الأنبياء وأئمة الكتاب أن الله يقصد ظلم الخطيئة في قوله تعالى: {قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ (124)} صدق الله العظيم، فظنّ أصحاب العصمة أنه يقصد ظلم الخطيئة. وحاشا لله أن يناقض الله نفسه في قوله تعالى: {وَأَلْقِ عَصَاكَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ يَا مُوسَىٰ لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ ﴿١٠﴾ إِلَّا مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿١١﴾} صدق الله العظيم، وربما يودّ أحد السائلين أن يقول: "يا ناصر محمد، فما يقصد الله تعالى بقوله: {قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ (124)} صدق الله العظيم [البقرة]؟ ومن ثمّ يردُّ على السائلين الإمامُ المهديّ ناصر محمد اليماني وأقول:
يقصد ظلمَ الشرك وليس ظلم الخطيئة؛ بمعنى أن لا ينبغي لله أن يبعث رسولاً أو إماماً مشركاً بالله لكونه سوف يزيد المشركين شركاً إلى شركهم؛ بل يعصم الأنبياء وأئمة الكتاب من ظلم الشرك فيبعثهم إلى الناس ليُخرجوهم من عبادة العباد إلى عبادة ربّ العباد الله وحده لا شريك له. فاتّقوا الله واتّبعوني نهدِكم بالبيان الحقّ للقرآن المجيد إلى صراط العزيز الحميد.
وأمّا أنكم تختبرونني في مستواي العلميّ في علومكم فالحمد لله ربّ العالمين أنّي أجهل كثيراً مما بين أيديكم من علومكم من عند أنفسكم وما أنزل الله بها من سلطانٍ. فلا تختبروني فلم أتلقَّ علومكم الظنيّة فلا حاجة لي بها، ومصطلحاتكم لكم وعلومكم الظنيّة تَغنّوْا بها فقد أغناني ربّي بالبيان الحقّ للقرآن العظيم لمن أراد أن يستقيم على الصراط المستقيم، فأجيبوا دعوة الاحتكام إلى القرآن العظيم لنستنبط لكم حكم الله فيما كنتم فيه تختلفون ونحقُّ الحقّ ونبطلُ الباطل فندمغه بالحقّ فإذا هو زاهقٌ.
ولم يبتعثني الله لنهيمن عليكم بعلومكم الظنيّة من عند أنفسكم؛ بل لنهيمن عليكم بسلطان العلم الملجم من محكم القرآن العظيم كما هيمنتُ عليك الآن بنفْيِ عصمة الأنبياء وأئمة الكتاب من ارتكاب الخطيئة؛ غير أنهم معصومون من الافتراء على الله والبرهان من محكم القرآن. وأنّهم معصومون من الافتراء على الله تجدوه في قول نبيّ الله وكليمه موسى عليه الصلاة والسلام؛ قال لفرعون: {حَقِيقٌ عَلَى أَنْ لا أَقُولَ عَلَى اللَّهِ إِلا الحقّ قَدْ جِئْتُكُمْ بِبَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ فَأَرْسِلْ مَعِيَ بَنِي إِسْرَائِيلَ (105)} صدق الله العظيم [الأعراف].
ولكننا لم نجد أنَّ نبيّ الله موسى يُبَرِّئُ نفسه أمام فرعون من ارتكاب الخطيئة. وقال فرعون: {قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيداً وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ (18) وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ (19) قَالَ فَعَلْتُهَا إِذاً وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ (20) فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْماً وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ (21)} صدق الله العظيم [الشعراء].
ويا أيّها الناس، إنّي الإمام المهديّ حقيق لا أقول على الله إلا الحقّ وما كان للحقّ أن يتَّبع أهواءكم حتى تصدقوا أنّي الإمام المهديّ المنتظَر، فلا حجّة بيني وبينكم غير كتاب الله القرآن العظيم وسنَّة رسوله الحقّ التي لا تخالف لمحكم القرآن العظيم، وأدعوكم والنّصارى واليهود إلى عرض التوراة والإنجيل وأحاديث البيان في السُّنة النّبويَّة على محكم القرآن العظيم، فما وجدناه جاء مخالفاً لمحكم القرآن العظيم فهو باطلٌ مفترًى من عند غير الله ورسله سواء يكون في التوراة أو في الإنجيل أو في أحاديث السُّنة النَّبويّة، وعلى هذا الأساس تأسّست دعوة الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني، ولن تزحزحوني عن أساس دعوتي بالاحتكام إلى كتيباتكم حتى تزيحوا عرش الله العظيم! فهل تستطيعون؟ وعلى ربّي تثبيت قلبي وأن يعصمني من مكركم وسياستكم التي سوف تبوء بالفشل الذريع حتى لو حاورتكم عمرَ مهديّكم الأسطورة الغائب الذي اصطفيتموه من عند أنفسكم، وما كان لكم أن تصطفوا خليفة الله من دونه وتدعونه من دون الله
تصديقاً لقول الله تعالى: {وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (68)} صدق الله العظيم [القصص].
وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.
________________
اضغط هنا لقراءة البيان المقتبس..
پاسخ امام مهدی به متقاضی مناظره و جدال علمی "العراقی العربی"
